சேக்கிழார் அருளிய
திருத்தொண்டர் புராணம் என்ற பெரிய
முதற் காண்டம் பன்னிரண்டாம் திருமுறை
சருக்கம் திருமலை
தில்லை வாழ் அந்தணர் சருக்கம்
ன
சேக்கிழார் அருளிய
திருத்தொண்டர் புராணம் என்ற பெரிய
முதற் காண்டம்
உள்ளுறை
திருமலை சருக்கம்
பாயிரம் மின்பதிப்பு
திருமலை சிறப்பு மின்பதிப்பு
திரு நாட்டு சிறப்பு மின்பதிப்பு
திருநகர சிறப்பு மின்பதிப்பு
திருக்கூட்ட சிறப்பு மின்பதிப்பு
தடுத்தாட்கொண்ட புராணம் மின்பதிப்பு
தில்லை வாழ் அந்தணர் சருக்கம்
தில்லை வாழ் அந்தணர் புராணம் மின்பதிப்பு
திருநீலகண்ட நாயனார் புராணம் மின்பதிப்பு
இயற்பகை நாயனார் புராணம் மின்பதிப்பு
இளையான் குடி மாற நாயனார் புராணம் மின்பதிப்பு
மெ பொருள் நாயனார் புராணம் மின்பதிப்பு
விறன்மிண்ட நாயனார் புராணம் மின்பதிப்பு
அமர் நீதி நாயனார் புராணம் மின்பதிப்பு
பாயிரம்
உலகெலாம் உணர தோதற் கரியவன்
நிலவு லாவிய நீர்மலி வேணியன்
அலகில் சோதியன் அம்பலத்தாடுவான்
மலர் சிலம்படி வாழ்த்தி வணங்குவாம்
ஊன் அடைந்த உடம்பின் பிறவியே
தான் அடைந்த உறுதியை சாருமால்
தேன் அடைந்த மலர பொழில் தில்லையுள்
மா நடஞ் செய் வரதர் பொற்றாள் தொழ
எடுக்கும் மாக்கதை இன்தமிழ செய்யுளாய்
நடக்கும் மேன்மை நமக்கருள் செய்திட
தடக்கை ஐந்துடை தாழ்செவி நீள்முடி
கட களிற்றை கருத்துள் இருத்து வாம்
மதிவளர் சடைமுடி மன்றுளாரை முன்
துதி செயும் நாயன்மார் தூய சொல்மலர
பொதி நலன் நுகர்தரு புனிதர் பேரவை
விதி முறை உலகினில் விளங்கி வெல்கவே
அளவிலாத பெருமையராகிய
அளவிலா அடியார் புகழ் கூறுகேன்
அளவு கூட உரைப்பது அரிது ஆயினும்
அளவிலாசை துரைப்ப அறைகுவேன்
தெரிவரும் பெருமை திரு தொண்டர் தம்
பொருவரும் சீர் புகலலுற்றேன் முற்ற
பெருகு தெண் கடல் ஊற்றுண் பெரு நசை
ஒரு சுணங்கனை ஒக்கும் தகைமையேன்
செப்பலுற்ற பொருளின் சிறப்பினால்
அ பொருட்கு உரை யாவரும் கொள்வர் ஆல்
இ பொருட்கு என் உரை சிறிது ஆயினும்
மெ பொருட்கு உரியார் கொள்வர் மேன்மையால்
மேய இவ் உரை கொண்டு விரும்புமாம்
சேயவன் திரு பேர் அம்பலம் செய்ய
தூய பொன்னணி சோழன் நீடூழிபார்
ஆய சீர் அநபாயன் அரசவை
அருளின் நீர்மை திரு தொண்டறிவரும்
தெருளில் நீரிது செப்புதற்காம் எனின்
வெருளில் மெய் மொழி வான் நிழல் கூறிய
பொருளின் ஆகும் என புகல்வாம் அன்றே
இங்கிதன் நாமம் கூறின் இவ் உலகத்து முன்னாள்
தங்கிருள் இரண்டில் மாக்கள் சிந்தையுள் சார்ந்து நின்ற
பொங்கிய இருளை ஏனை புற இருள் போக்கு கின்ற
செங் கதிரவன் போல் நீக்கும் திரு தொண்டர் புராணம் என்பாம்
உள்ளுறை அட்டவணைக்கு திரும்ப
திருமலை சருக்கம்
திருமலை சிறப்பு
திருச்சிற்றம்பலம்
பொன்னின் வெண்திரு நீறு புனைந்தென
பன்னும் நீள்பனி மால்வரை பாலது
தன்னை யார்க்கும் அறிவரியான் என்றும்
மன்னிவாழ் கயிலை திரு மாமலை
அண்ணல் வீற்றிருக்க பெற்றதாதலின்
நண்ணும் மூன்று உலகு நான்மறைகளும்
எண்ணில் மாதவம் செய்ய வந்தெய்திய
புண்ணி திரண்டு உள்ளது போல்வது
நிலவும் எண்ணில் தலங்களும் நீடொளி
இலகு தண்தளிர் ஆக எழுந்ததோர்
உலகம் என்னும் ஒளிமணி வல்லிமேல்
மலரும் வெண்மலர் போல்வதம் மால்வரை
மேன்மை நான்மறை நாதமும் விஞ்சையர்
கான வீணையின் ஓசையும் காரெதிர்
தான மாக்கள் முழக்கமும் தாவில் சீர்
வான துந்துபி ஆர்ப்பும் மருங்கெலாம்
பனி விசும்பில் அமரர் பணிந்துசூழ்
அனித கோடி அணிமுடி மாலையும்
புனித கற்பக பொன்னரி மாலையும்
முனிவர் அஞ்சலி மாலையும் முன்னெனலாம்
நீடு தேவர் நிலைகளும் வேண்டிடின்
நாடும் ஐம் பெரும் பூதமும் நாட்டுவ
கோடி குறட்சிறு
பாடி ஆடும் பரப்பது பாங்கெலாம்
நாயகன் கழல் சேவிக்க நான்முகன்
மேய காலம் அலாமையின் மீண்டவன்
தூயமால்வரை சோதியில் மூழ்கியொன்று
ஆய அன்னமும் காணா தயர்க்குமால்
காதில் வெண்குழையோன் கழல் தொழ
நெடியோன் காலம் பார்த்திருந்தும் அறியான்
சோதி வெண் கயிலை தாழ்வரை முழையில்
துதிக்கையோன் ஊர்தியை கண்டு
மீதெழு பண்டை செஞ் சுடர் இன்று
வெண்சுடர் ஆனது என்றதன் கீழ்
ஆதி ஏனமதாய் இடக்கலுற்றான்
என்றதனை வந்தணைதரும் கலுழன்
அரம்பையர் ஆடல் முழவுடன்
மருங்கில் அருவிகள் எதிர்
வரம் பெறு காதல் மனத்துடன் தெய்வ
மது மலர் இருகையும் ஏந்தி
நிரந்தரம் மிடைந்த விமான சோபான
நீடுயர் வழியினால் ஏறி
புரந்தரன் முதலாங் கடவுளர் போற்ற
பொலிவ திருமலை புறம்பு
வேத நான்முகன் மால் புரந்தரன் முதலாம் விண்ணவர் எண்ணிலார் மற்றும்
காதலால் மிடைந்த முதல் பெருந தடையாம் கதிர் மணி கோபுரத்துள்ளார்
பூத வேதாள பெரும் கண நாதர் போற்றிட பொதுவில் நின்று ஆடும்
நாதனார் ஆதி தேவனார் கோயில் நாயகன் நந்தி எம்பெருமான்
நெற்றியின் கண்ணர் நாற் பெருந்தோளர் நீறணி மேனியர் அநேகர்
பெற்றமேல் கொண்ட தம்பிரான் அடியார் பிஞ்ஞகன் தன் அருள் பெறுவார்
மற்றவர கெல்லாம் தலைமையாம் பணியும் மலக்கையில் சுரிகையும் பிரம்பும்
கற்றைவார் சடையான் அருளினால் பெற்றான் காப்பத கயிலைமால் வரைதான்
கையில்மான் மழுவர் கங்கைசூழ் சடையில் கதிரிளம் பிறைநறுங் கண்ணி
ஐயர் வீற்றிருக்கும் தன்மையினாலும் அளப்பரும் பெருமையினாலும்
மெய்யொளி தழைக்கும் தூய்மையினாலும் வென்றி வெண்குடை அநபாயன்
செய்யகோல் அபயன் திருமனத்தோங்கும் திருக்கயிலாய நீள்சிலம்பு
அன்ன தன்திரு தாழ்வரையின் இடத்து
இன்ன தன்மையன் என்றறியா சிவன்
தன்னையே உணர்ந்து ஆர்வம் தழைக்கின்றான்
உன்னாரும் சீர் உபமன் னிய முனி
யாதவன் துவரைக்கிறை யாகிய
மாதவன் முடிமேல் அடி வைத்தவன்
பூதநாதன் பொருவரு தொண்டினுக்கு
ஆதி அந்தம் இலாமை அடைந்தவன்
அத்தர் தந்த அரு பாற்கடல் உண்டு
சித்தம் ஆர்ந்து தெவிட்டி வளர்ந்தவன்
பத்தராய முனிவர் பல்லாயிரவர்
சுத்த யோகிகள் சூழ இருந்துழி
அங்கண் ஓரொளி ஆயிர ஞாயிறு
பொங்கு பேரொளி போன்று முன் தோன்றிட
துங்க மாதவர் சூழ்ந்திருந்தாரெலாம்
இங்கி தென்கொல் அதிசயம் என்றலும்
அந்தி வான்மதி சூடிய அண்ணல்தாள்
சிந்தியா உணர்ந்தம் முனி தென் திசை
வந்த நாவலர் கோன்புகழ் வன்தொண்டன்
எந்தையார் அருளால் அணைவான் என
கைகள் கூப்பி தொழுதெழுந்து அ திசை
மெய்யில் ஆனந்த வாரி விரவிட
செய்ய நீள்சடை மாமுனி செல்வுழி
ஐயம் நீங்க வினவுவோர் அந்தணர்
சம்புவின் அடி தாமரை போதலால்
எம்பிரான் இறைஞ்சாயிஃதென் என
தம்பிரானை தன் உள்ளம் தழீயவன்
நம்பி ஆரூரன் நாம்தொழும் தன்மையான்
என்றுகூற இறைஞ்சி இயம்புவார்
வென்ற பேரொளியார் செய் விழுத்தவம்
நன்று கேட்க விரும்பும் நசையினோம்
இன்றெமக்குரை செய்து அருள் என்றலும்
உள்ள வண்ணம் முனிவன் உரைசெய்வான்
வெள்ள நீர்ச்சடை மெய்ப்பொருளாகிய
வள்ளல் சாத்தும் மதுமலர் மாலையும்
அள்ளும் நீறும் எடுத்தணை வானுளன்
அன்னவன் பெயர் ஆலால சுந்தரன்
முன்னம் ஆங்கு ஒருநாள் முதல்வன் தனக்கு
இன்ன ஆமெனும் நாண்மலர் கொய்திட
துன்னினான் நந்தவன சூழலில்
அங்கு முன்னரே ஆளுடை நாயகி
கொங்கு சேர் குழற்காம் மலர் கொய்திட
திங்கள் வாள்முக சேடியர் எய்தினார்
பொங்கு கின்ற கவினுடை பூவைமார்
அந்தமில் சீர் அனிந்திதை ஆய்குழல்
கந்த மாலை கமலினி என்பவர்
கொந்து கொண்ட திருமலர் கொய்வுழி
வந்து வானவர் ஈசர் அருள் என
மாதவம் செய்த தென்திசை வாழ்ந்திட
தீது இலா திரு தொண்ட தொகை தர
போதுவார் அவர் மேல்மனம் போக்கிட
காதல் மாதரும் காட்சியில் கண்ணினார்
முன்னம் ஆங்கவன் மொய்ம்முகை நாண்மலர்
என்னை ஆட்கொண்ட ஈசனுக்கேய்வன
பன் மலர் கொய்து செல்ல பனிமலர்
அன்னம் அன்னவருங் கொண்டகன்ற பின்
ஆதி மூர்த்தி அவன்திறம் நோக்கியே
மாதர் மேல் மனம் வைத்தனை தென்புவி
மீது தோன்றி அம் மெல்லியலார் உடன்
காதல் இன்பம் கலந்து அணைவாய் என
கைகள் அஞ்சலி கூப்பி கலங்கினான்
செய்ய சேவடி நீங்குஞ் சிறுமையேன்
மையல் மானுடமாய் மயங்கும் வழி
ஐயனே தடுத்தாண்டருள் செய் என
அங்கணாளன் அதற்கருள் செய்த பின்
நங்கை மாருடன் நம்பிமற்ற திசை
தங்கு தோற்றத்தில் இன்புற்று சாறுமென்று
அங்கவன் செயல் எல்லாம் அறைந்தனன்
அந்தணாளரும் ஆங்கது கேட்டவர்
பந்த மானிட பாற்படு தென்திசை
இந்த வான்திசை எட்டினும் மேற்பட
வந்த புண்ணியம் யாதென மாதவன்
பொருவரு தவத்தான் புலி காலனாம்
அரு முனி எந்தை அர்ச்சித்தும் உள்ளது
பெருமை சேர்பெரும் பற்றப்புலியூர் என்று
ஒருமையாளர் வைப்பாம் பதி ஓங்குமால்
அ திருப்பதியில் நமை ஆளுடை
மெ தவக்கொடி காண விருப்புடன்
அத்தன் நீடிய அம்பலத்தாடும் மற்று
இ திறம் பெறலாம் திசை எத்திசை
பூதம் யாவையின் உள்ளலர் போதென
வேத மூலம் வெளிப்படு மேதினி
காதல் மங்கை இதய கமலமாம்
மாதொர் பாகனார் ஆரூர் மலர்ந்ததால்
எம்பிராட்டி இவ்வேழுலகு ஈன்றவள்
தம்பிரானை தனி தவத்தால் எய்தி
கம்பை ஆற்றில் வழிபடு காஞ்சி என்று
உம்பர் போற்றும் பதியும் உடையது
நங்கள் நாதனாம் நந்தி தவஞ்செய்து
பொங்கு நீடருள் எய்திய பொற்பது
கங்கை வேணி மலர கனல்மலர்
செங்கை யாளர் ஐயாறும் திகழ்வது
தேசம் எல்லாம் விளக்கிய தென் திசை
ஈசர் தோணி புரத்துடன் எங்கணும்
பூசனைக்கு பொருந்தும் இடம் பல
பேசில் அத்திசை ஒவ்வா பிறதிசை
என்று மாமுனி வன்தொண்டர் செய்கையை
அன்று சொன்ன படியால் அடியவர்
தொன்று சீர்த்திரு தொண்ட தொகைவிரி
இன்று என் ஆதரவால் இங்கியம்புகேன்
மற்றிதற்கு பதிகம் வன்தொண்டர் தாம்
புற்று இடத்து எம்புராணர் அருளினால்
சொற்ற மெ திருத்தொண்டத்தொகை என
பெற்ற நற்பதிகம் தொழ பெற்றதாம்
அந்த மெ பதிகத்து அடியார்களை
நம்தம் நாதனாம் நம்பியாண்டார் நம்பி
புந்தி ஆர புகன்ற வகையினால்
வந்த வாறு வழாமல் இயம்புவாம்
உலகம் உய்யவும் சைவம் நின்று ஓங்கவும்
அலகில் சீர்நம்பி ஆரூரர் பாடிய
நிலவு தொண்டர்தம் கூட்டம் நிறைந்துறை
குலவு தண்புனல் நாட்டணி கூறுவாம்
உள்ளுறை அட்டவணைக்கு திரும்ப
திருநாட்டு சிறப்பு
திருச்சிற்றம்பலம்
பாட்டியல் தமிழுரை பயின்ற எல்லையுள்
கோட்டுயர் பனிவரை குன்றின் உச்சியில்
சூட்டிய வளர் புலி சோழர் காவிரி
நாட்டியல்பதனை யான் நவிலல் உற்றனன்
ஆதி மாதவமுனி அகத்தியன் தரு
பூத நீர கமண்டலம் பொழிந்த காவிரி
மாதர் மண் மடந்தை பொன் மார்பில் தாழ்ந்ததோர்
ஓதநீர் நித்தில தாமம் ஒக்குமால்
சையமால் வரை பயில் தலைமை சான்றது
செய்ய பூ மகட்கு நற் செவிலி போன்றது
வையகம் பல்லுயிர் வளர்த்து நாடொறும்
உய்யவே சுரந்தளி தூட்டும் நீரது
மாலின் உந்திச்சுழி மலர் தன் மேல் வரும்
சால்பினால் பல்லுயிர் தரும் தன் மாண்பினால்
கோல நற்குண்டிகை தாங்குங் கொள்கையால்
போலும் நான்முகனையும் பொன்னி மாநதி
திங்கள் சூடிய முடி சிகரத்து உச்சியில்
பொங்கு வெண் தலை நுரை பொருது போதலால்
எங்கள் நாயகன் முடிமிசை நின்றேயிழி
கங்கையாம் பொன்னியாம் கன்னி நீத்தமே
வண்ண நீள் வரை தர வந்த மேன்மையால்
எண்ணில் பேர் அறங்களும் வளர்க்கும் ஈகையால்
அண்ணல் பாகத்தை ஆளுடைய நாயகி
உண்ணெகிழ் கருணையின் ஒழுக்கம் போன்றது
வம்புலா மலர் நீரால் வழிபட்டு
செம்பொன் வார்கரை எண்ணில் சிவாலயத்து
எம்பிரானை இறைஞ்சலின் ஈர்ம் பொன்னி
உம்பர் நாயகர்க்கன்பரும் ஒக்குமால்
வாசநீர் குடை மங்கையர் கொங்கையில்
பூசும் குங்குமமும் புனை சாந்தமும்
வீசு தெண்டிரை மீதிழந்தோடும் நீர்
தேசுடை தெனினும் தெளிவில்லதே
மாவிரை தெழுந்து ஆர்ப்ப வரை தரு
பூ விரித்த புதுமது பொங்கிட
வாவியிற் பொலி நாடு வளம்தர
காவிரி புனல் கால்பரந்து ஓங்குமால்
ஒண் துறை தலை மாமத கூடு போய்
மண்டு நீர்வயலுட்புக வந்தெதிர்
கொண்ட மள்ளர் குரை தகை ஓசைபோய்
அண்டர் வானத்தின் அப்புறஞ் சாருமால்
மாதர் நாறு பறிப்பவர் மாட்சியும்
சீத நீர்முடி சேர்ப்பவர் செய்கையும்
ஒதையார் செய் உழுநர் ஒழுக்கமும்
காதல் செய்வதோர் காட்சி மலிந்ததே
உழுத சால்மிக வூறி தெளிந்த சேறு
இழுது செய்யினுள் இந்திர தெய்வதம்
தொழுது நாறு நடுவார் தொகுதியே
பழுதில் காவிரி நாட்டின் பரப்பெலாம்
மண்டுபுனல் பரந்தவயல் வளர்முதலின் சுருள்விரி
கண்டுழவர் பதங்காட்ட களைகளையுங் கடைசியர்கள்
தண்டரளஞ் சொரிபணிலம் இடறியிடை தளர்ந்தசைவார்
வண்டலையும் குழல்அலைய மடநடையின் வரம்பணைவார்
செங்குவளை பறித்தணிவார் கருங்குழல்மேல் சிறை வண்டை
அங்கை மலர்களை கொடுகைத்தயல் வண்டும் வரவழைப்பார்
திங்கள்நுதல் வெயர்வரும்ப சிறுமுறுவல் தளவரு
பொங்குமலர கமலத்தின் புதுமதுவாய் மடுத்தயர்வார்
கரும்பல்ல நெல்லென்ன கமுகல்ல கரும்பென்ன
கரும்பல்லி குடைநீல துகளல்ல பகலெல்லாம்
அரும்பல்ல முலையென்ன அமுதல்ல மொழியென்ன
வரும்பல்லாயிரம் கடைசி மடந்தையர்கள் வயல்எல்லாம்
கயல்பாய் பைந்தட நந்தூன் கழிந்த கருங்குழிசி
வியல்வாய் வெள்வளை தரள மலர்வேரி உலைப்பெய்தங்
கயலாமை அடுப்பேற்றி அரக்காம்பல் நெருப்பூதும்
வயல்மாதர் சிறுமகளிர் விளையாட்டு வரம்பெல்லாம்
காடெல்லாம் கழைக்கரும்பு காவெல்லாம் குழைக்கரும்பு
மாடெல்லாம் கருங்குவளை வயலெல்லாம் நெருங்குவளை
கோடெல்லாம் மடஅன்னம் குளமெல்லாம் கடல்அன்ன
நாடெல்லாம் நீர்நாடு தனை ஒவ்வா நலமெல்லாம்
ஆலை பாய்பவர் ஆர்ப்புறும் ஓலமும்
சோலை வாய்வண்டு இரைத்தெழு சும்மையும்
ஞாலம் ஓங்கிய நான்மறை ஓதையும்
வேலை ஓசையின் மிக்கு விரவுமால்
அன்னம் ஆடும் அகன்துறை பொய்கையில்
துன்னும் மேதிபடி துதைந்தெழும்
கன்னி வாளை கமுகின் மேற்பாய்வன
மன்னு வான்மிசை வானவில் போலுமால்
காவினிற் பயிலுங்களி வண்டினம்
வாவியிற் படிந்து உண்ணும் மலர் மது
மேவி அத்தடம் மீதெழ பாய்கயல்
தாவி அப்பொழிலிற் கனி சாடுமால்
சாலிநீள் வயலின் ஓங்கி தந்நிகர் இன்றி மிக்கு
வாலிதாம் வெண்மை உண்மை கருவினாம் வளத்தவாகி
சூல்முதிர் பசலை கொண்டு சுருல் விரித்தானு கன்பர்
ஆலின சிந்தை போல அலர்ந்தன கதிர்களெல்லாம்
பத்தியின் பாலர் ஆகி பரமனுக்கு ஆளாம் அன்பர்
தத்தமிற் கூடினார்கள் தலையினால் வணங்கு மாபோல்
மொய்த்தநீள் பத்தியின்பால் முதிர்தலை வணங்கி மற்றை
வித்தகர் தன்மை போல விளைந்தன சாலியெல்லாம்
அரிதரு செந்நெற் சூட்டின் அடுக்கிய அடுக்கல் சேர்ப்பார்
பரிவுற தடிந்த பன்மீன் படர்நெடுங் குன்று செய்வார்
சுரிவளை சொரிந்த முத்தின் சுடர பெரும் பொருப்பு யாப்பர்
விரிமலர் கற்றை வேரி பொழிந்திழி வெற்பு வைப்பார்
சாலியின் கற்றை துற்ற தடவரை முகடு சாய்த்து
காலிரும் பகடு போக்கும் கரும்பெரும் பாண்டில் ஈட்டம்
ஆலிய முகிலின் கூட்டம் அருவரை சி சாரல்
மேல் வலங் கொண்டு சூழுங் காட்சியின் மிக்கதன்றே
வைதெரி தகற்றி ஆற்றி மழை பெயல் மான தூற்றி
செய்ய பொற் குன்றும் வேறு நவமனி சிலம்பும் என்ன
கைவினை மள்ளர் வானம் கரக்கவாக்கிய நெல் குன்றால்
மொய்வரை உலகம் போலும் முளரிநீர் மருத வைப்பு
அரசுகொள் கடன்கள் ஆற்றி மிகுதிகொண்டறங்கள் பேணி
பரவருங் கடவு போற்றி குரவரும் விருந்தும் பண்பின்
விரவிய கிளையும் தாங்கி விளங்கிய குடிகள் ஓங்கி
வரைபுரை மாடம்நீடி மல்ர்ந்துள பதிகள் எங்கும்
கரும்படு களமர் ஆலை கமழ்நறும் புகையோ மாதர்
சுரும்பெழ அகிலால் இட்ட தூபமோ யூப வேள்வி
பெரும் பெயர சாலை தோறும் பிறங்கிய புகையோ வானின்
வருங்கரு முகிலோ சூழ்வ மாடமும் காவும் எங்கும்
நாளிகேரஞ் செருந்தி நறுமலர் நரந்தம் எங்கும்
கோளி சாலந்த மாலம் குளிர்மலர குரவம் எங்கும்
தாளிரும் போந்து சந்து தண்மலர் நாகம் எங்கும்
நீளிலை வஞ்சி காஞ்சி நிறைமலர கோங்கம் எங்கும்
சூத பாடலங்கள் எங்கும் சூழ் வழை ஞாழல்
சாதி மாலதிகள் எங்கும் தண்தளிர் நறவம்
மாதவி சரளம் எங்கும் வகுள சண்பகங்கள்
போதவிழ் கைதை எங்கும் பூக புன்னாகம்
மங்கல வினைகள் எங்கும் மணஞ் செய் கம்பலைகள்
பங்கய வதனம் எங்கும் பண்களின் மழலை
பொங்கொளி கலன்கள் எங்கும் புது மலர பந்தர்
செங்கயல் பழனம் எங்கும் திருமகள் உறையுள்
மேகமும் களிறும் எங்கும் வேதமும் கிடையும்
யாகமும் சடங்கும் எங்கும் இன்பமும் மகிழ்வும்
யோகமும் தவமும் எங்கும் ஊசலும் மறுகும்
போகமும் பொலிவும் எங்கும் புண்ணிய முனிவர்
பண்தரு விபஞ்சி எங்கும் பாத செம்பஞ்சி
வண்டறை குழல்கள் எங்கும் வளர் இசை
தொண்டர் தம் இருக்கை எங்கும் சொல்லுவ திருக்கை
தண்டலை பலவும் எங்கும் தாதகி
மாடு போதகங்கள் எங்கும் வண்டு
பாடும் அம்மனைகள் எங்கும் பயிலும்
நீடு கேதனங்கள் எங்கும் நிதி நிகேதனங்கள்
தோடு சூழ் மாலை எங்கும் துணைவர்
வீதிகள் விழவின் ஆர்ப்பும் விரும்பினர் விருந்தின்
சாதிகள் நெறியில் தப்பா தனயரும் மனையில்
நீதிய புள்ளும் மாவும் நிலத்திரு புள்ளு
ஓதிய எழுத்தாம் அஞ்சும் உறுபிணி வர தாம்
நற்றமிழ் வரைப்பின் ஓங்கு நாம்புகழ் திருநாடு என்றும்
பொற் தட தோளால் வையம் பொது கடிந்து இனிது காக்கும்
கொற்றவன் அநபாயன் பொற் குடை நிழல் குளிர்வதென்றால்
மற்றதன் பெருமை நம்மால் வரம்புற விளம்பலாமோ
திருச்சிற்றம்பலம்
உள்ளுறை அட்டவணைக்கு திரும்ப
திருநகர சிறப்பு
திருச்சிற்றம்பலம்
சொன்ன நாட்டிடை தொன்மையில் மிக்கது
மன்னு மாமலராள் வழி பட்டது
வன்னியாறு மதி பொதி செஞ் சடை
சென்னியார் திருவாரூர திருநகர்
வேத ஓசையும் வீணையின்
சோதி வானவர் தோத்திர ஓசையும்
மாதர் ஆடல் பாடல் மணி முழவோசையும்
கீத ஓசையும் மா கிளர்உற்றவே
பல்லியங்கள் பரந்த ஒலியுடன்
செல்வ வீதி செழுமணி தேரொலி
மல்லல் யானை ஒலியுடன் மாவொலி
எல்லை இன்றி எழுந்துள எங்கணும்
மாட மாளிகை சூளிகை மண்டபம்
கூட சாலைகள் கோபுரம் தெற்றிகள்
நீடு சாளர நீடரங்கு எங்கெணும்
ஆடல் மாதர் அணி சிலம் பார்ப்பன
அங்குரைக்கென்ன அளவ பதியிலார்
தங்கள் மாளிகையின் ஒன்று சம்புவின்
பங்கினாள் திரு சேடி பரவையாம்
மங்கையார் அவதாரஞ் செய் மாளிகை
படர்ந்த பேரொளி பன்மணி வீதிதான்
இடந்த ஏனமும் அன்னமும் தேடுவார்
தொடர்ந்து கொண்டவன் தொண்டர்க்கு தூது போய்
நடந்த செந்தாமரை அடி நாறுமால்
செங்கண் மாதர் தெருவில் தெளித்த செங்
குங்குமத்தின் குழம்பை அவர் குழல்
பொங்கு கோதையிற் பூந்துகள் வீழ்ந்துடன்
அங்கண் மேவி அளறு புலர்த்துமால்
உள்ளம் ஆர் உருகாதவர் ஊர் விடை
வள்ளலார் திருவாரூர் மருங்கெலாம்
தெள்ளும் ஓசை திருப்பதிகங்கள் பைங்
கிள்ளை பாடுவ கேட்பன பூவைகள்
விளக்கம் மிக்க கலன்கள் விரவலால்
துளக்கில் பேரொலியால் துன்னு பண்டங்கள்
வள தொடும் பலவாறு மடுத்தலால்
அளக்கர் போன்றன ஆவண வீதிகள்
ஆரணங்களே அல்ல மறுகிடை
வாரணங்களும் மாறி முழங்குமால்
சீரணங்கிய தேவர்களே அலால்
தோரணங்களில் தாமமும் சூழுமால்
தாழ்ந்த வேணியர் சைவர் தபோதனர்
வாழ்ந்த சிந்தை முனிவர் மறையவர்
வீழ்ந்த இன்ப துறையுள் விரவுவார்
சூழ்ந்த பல்வேறு இட தொல் நகர்
நில மகட்கு அழகார் திரு நீள் நுதல்
திலகம் ஒப்பது செம்பியர் வாழ்பதி
மலர் மகட்கு வண்தாமரை போல்மலர்ந்து
அலகில் சீர்த்திருவாரூர் விளங்குமால்
அன்ன தொல் நகருக்கு அரசு ஆயினான்
துன்னு செங் கதிரோன் வழி தோன்றினான்
மன்னு சீர் அநபாயன் வழி முதல்
மின்னும் மாமணி பூண்மனு வேந்தனே
மண்ணில் வாழ்தரு மன்னுயிர்கட்கு எல்லாம்
கண்ணும் ஆவியும் ஆம்பெருங் காவலான்
விண்ணுளார் மகிழ்வு எய்திட வேள்விகள்
எண்ணிலாதன் மாண இயற்றினான்
கொற்ற ஆழிகுவலயஞ் சூழ்ந்திட
சுற்று மன்னர் திறை கடை சூழ்ந்திட
செற்றம் நீக்கிய செம்மையின் மெய்ம் மனு
பெற்ற நீதியும் தன்பெயர் ஆக்கினான்
பொங்கு மா மறை புற்றிடங் கொண்டவர்
எங்கும் ஆகி இருந்தவர் பூசனைக்கு
அங்கண் வேண்டும் நிபந்தம் ஆராய்ந்துளான்
துங்க ஆகமம் சொன்ன முறைமையால்
அறம் பொருள் இன்பம் ஆன அறநெறி வழாமற் புல்லி
மறங் கடிந்து அரசர் போற்ற வையகம் காக்கும் நாளில்
சிறந்த நல் தவத்தால் தேவி திருமணி வயிற்றின் மைந்தன்
பிறந்தனன் உலகம் போற்ற பேர் அரி குருளை அன்னான்
தவமுயன்று அரிதில் பெற்ற தனி இளங் குமரன் நாளும்
சிவ முயன்றடையு தெய்வ கலை பல திருந்த ஓதி
கவனவாம் புரவி யானை தேர படை தொழில்கள் கற்று
பவமுயன்றதுவும் பேறே எனவரும் பண்பின் மிக்கான்
அளவில் தொல் கலைகள் முற்றி அரும் பெறல் தந்தை மிக்க
உளமகிழ் காதல் கூர ஓங்கிய குணத்தால் நீடி
இளவரசு என்னும் தன்மை எய்துதற்கணியன் ஆகி
வளரிளம் பரிதி போன்று வாழுநாள் ஒருநாள் மைந்தன்
திங்கள் வெண் கவிகை மன்னன் திரு வளர் கோயில் நின்று
மங்குல் தோய் மாட வீதி மன்னிளங் குமரர் சூழ
கொங்கலர் மாலை தாழ்ந்த குங்குமம் குலவு தோளான்
பொங்கிய தானை சூழ தேர்மிசை பொலிந்து போந்தான்
பரசு வந்தியர் முன் சூதர் மாகதர் ஒருபால் பாங்கர்
விரை நறுங் குழலார் சிந்தும் வெள் வளை ஒருபால் மிக்க
முரசொடு சங்கம் ஆர்ப்ப முழங்கொலி ஒருபால் வென்றி
அரசிளங் குமரன் போதும் அணி மணி மாட வீதி
தனிப்பெரு தருமம் தானோர் தயாஇன்றி தானை மன்னன்
பனிப்பில் சிந்தையினில் உண்மை பான்மை சோதித்தால் என்ன
மனித்தர் தன் வரவு காணா வண்ணம் ஓர் நல்
புனிற்றிளங் கன்று துள்ளி போந்ததம் மறுகினூடே
அம்புனிற்றாவின் கன்றோர் அபாயத்தின் ஊடு போகி
செம்பொனின் தேர்க்கால் மீது விசையினால் செல்ல பட்டே
உம்பரின் அடை கண்டங்கு உருகுதாய் அலமந்தோடி
வெம்பிடும் அலறும் சோரும் மெ நடுக்குற்று வீழும்
மற்றுது கண்டு மைந்தன் வந்ததிங்கு அபாயம் என்று
சொற்றடுமாறி நெஞ்சில் துயருழந்து அறிவு அழிந்து
பெற்றமும் கன்றும் இன்று என் உணர்வு எனும் பெருமை மாள
செற்ற என் செய்கேன் என்று தேரினின் இன்று இழிந்து வீழ்ந்தான்
அலறு பேர் ஆவை நோக்கி ஆருயிர் பதைத்து சோரும்
நிலமிசை கன்றை நோக்கி நெடிதுயிர்த்து இரங்கி நிற்கும்
மலர் தலை உலகங் காக்கும் மனுவெனும் என் கோமானுக்கு
உலகில் இ பழி வந்து எய்த பிறந்தவா ஒருவன் என்பான்
வந்த இ பழியை மாற்றும் வகையினை மறை நூல் வாய்மை
அந்தணர் விதித்த ஆற்றால் ஆற்றுவது அறமே ஆகில்
எந்தை ஈது அறியா முன்னம் இயற்றுவன் என்று மைந்தன்
சிந்தை வெ துயரம் தீர்ப்பான்திரு மறையவர் முன் சென்றான்
தன்னுயிர கன்று வீ தளர்ந்த ஆ தரியாதாகி
முன் நெருப்புயிர்த்து விம்மி முகத்தினில் கண்ணீர் வார
மன்னுயிர் காக்குஞ் செங்கோல் மனுவின் பொற் கோயில் வாயில்
பொன்னணி மணியை சென்று கோட்டினால் புடைத்தது அன்றே
பழிப்பறை முழக்கோ ஆர்க்கும் பாவத்தின் ஒலியோ வேந்தன்
வழித்திரு மைந்தன் ஆவி கொளவரும் மறலி ஊர்தி
கழுத்தணி மணியின் ஆர்ப்போ என்னத்தன் சடைமுன் கோளா
தெழித்தெழும் ஓசை மன்னன் செவிப்புலம் புக்க போது
ஆங்கது கேட்ட வேந்தன் அரியணை இழிந்து போந்து
பூங்கொடி வாயில் நண்ண காவலர் எதிரே போற்றி
ஈங்கிதோர் பசுவந்தெய்தி இறைவ நின் கொற்ற வாயில்
தூங்கிய மணியை கோட்டால் துளக்கியது என்று சொன்னார்
மன்னவன் அதனை கேளா வருந்திய பசுவை நோக்கி
என் இதற்குற்றது என்பான் அமைச்சரை இகழ்ந்து நோக்க
முன்னுற நிகழ்ந்த எல்லாம் அறிந்துளான் முதிர்ந்த கேள்வி
தொல் நெறி அமைச்சன் மன்னன் தாளிணை தொழுது சொல்வான்
வளவ நின் புதல்வன் ஆங்கோர் மணி நெடு தேர்மேல் ஏறி
அளவில் தேர்த்தானை சூழ அரசுலா தெருவில் போங்கால்
இளையஆன் கன்று தேர்க்கால் இடை புகுந்து இறந்ததாக
தளர்வுறும் இத்தாய் வந்து விளைத்ததி தன்மை என்றான்
அவ்வுரை கேட்ட வேந்தன் ஆவுறு துயரம் எய்தி
வெவ்விட தலை கொண்டாற் போல் வேதனை அகத்து மிக்கிங்கு
இவ் வினை விளைந்தவாறு என்று இடருறும் இரங்கும் ஏங்கும்
செவ்விது என் செங்கோல் என்னும் தெருமரும் தெளியும் தேறான்
மன்னுயிர் புரந்து வையம் பொது கடிந்து அறத்தில் நீடும்
என்னெறி நன்றால் என்னும் என்செய்தால் தீரும்
தன்னிளங் கன்று காணா தாய்முகங் கண்டு சோரும்
அ நிலை அரசன் உற்ற துயரம் ஓர் அளவிற்று அன்றால்
மந்திரிகள் அதுகண்டு மன்னவனை அடி வணங்கி
சிந்தை தளர்ந்து அருளுவது மற்று இதற்கு தீர்வு அன்றால்
கொந்தலர்த்தார் மைந்தனை முன் கோவதை செய்தார்க்கு மறை
அந்தணர்கள் விதித்தமுறை வழிநிறுத்தல் அறம் என்றார்
வழக்கு என்று நீர் மொழிந்தால் மற்றது தான் வலிப்பட்டு
குழக்கன்றை இழந்தலறும் கோவுறு நோய் மருந்தாமோ
இழக்கின்றேன் மைந்தனை என்று எல்லீருஞ் சொல்லிய இ
சழக்கு இன்று நான் இசைந்தால் தரு தான் சலியாதோ
மாநிலங் காவலன் ஆவான் மன்னுயிர் காக்குங் காலை
தான தனக்கு இடையூறு தன்னால் தன் பரிசனத்தால்
ஊன மிகு பகை திறத்தால் கள்வரால் உயிர் தம்மால்
ஆன பயம் ஐந்தும் தீர்த்து அறம் காப்பான் அல்லனோ
என் மகன் செய் பாதகத்துக்கு இருந்தவங்கள் செய இசைந்தே
அன்னியன் ஓர் உயிர் கொன்றால் அவனை கொல்வேன் ஆனால்
தொன் மனுநூல் தொடை மனுவால் துடைப்பு உண்டது எனும் வார்த்தை
மன்னுலகில் பெற மொழிந்தீர் மந்திரிகள் வழக்கு என்றான்
என்று அரசன் இகழ்து உரைப்ப எதிர் நின்ற மதி அமைச்சர்
நின்ற நெறி உலகின் கண் இது போல் முன் நிகழ்ந்ததால்
பொன்று வித்தல் மரபு அன்று மறை மொழிந்த அறம் புரிதல்
தொன்று தொடு நெறி யன்றோ தொல் நிலங் காவல என்றார்
அவ் வண்ணம் தொழுதுரைத்த அமைச்சர்களை முகம் நோக்கி
மெய் வண்ணம் தெரிந்து உணர்ந்த மனு வென்னும் விறல் வேந்தன்
இவ் வண்ணம் பழுது உரைத்தீர் என்று எரியின் இடை தோய்ந்த
செவ் வண்ண கமலம் போல் முகம் புலந்து செயிர்த்துரைப்பான்
அவ்வுரையில் வருநெறிகள் அவை நிற்க அறநெறியின்
செவ்விய உண்மை திறம் நீர் சிந்தை செயாது உரைக்கின்றீர்
எவ் உலகில் எ பெற்றம் இப்பெற்றி தாம் இடரால்
வெவ்வுயிர்த்து கதறி மணி எறிந்து விழுந்தது விளம்பீர்
போற்றிசைத்து புரந்தரன் மால் அயன் முதலோர் புகழ்ந்து இறைஞ்ச
வீற்றிருந்த பெருமானார் மேவியுறை திருவாரூர
தோற்றமுடை உயிர் கொன்றான் ஆதலினால் துணிபொருள் தான்
ஆற்றவுமற்று அவற் கொல்லும் அதுவேயாம் என நினைமின்
என மொழிந்து மற்று இதனுக்கு இனி இதுவே செயல் இவ் ஆன்
மனம் அழியு துயர் அகற்ற மாட்டாதேன் வருந்தும் இது
தனதுறு பேர் இடர் யானும் தாங்குவதே கருமம் என
அனகன் அரும் பொருள் துணிந்தான் அமைச்சரும் அஞ்சினர் அகன்றார்
மன்னவன் தன் மைந்தனை அங்கு அழைத்தொரு மந்திரி தன்னை
முன்னிவனை அவ்வீதி முரண் தேர்க்கால் ஊர்க என
அன்னவனும் அது செய்யாது அகன்று தன் ஆருயிர் துறப்ப
தன்னுடைய குலமகனை தான் கொண்டு மறுங்கணைந்தான்
ஒரு மைந்தன் தன் குலத்துக்கு உள்ளான் என்பதும் உணரான்
தருமம் தன் வழிச்செல்கை கடன் என்று
மருமம் தன் தேராழி உறஊர்ந்தான் மனு வேந்தன்
அருமந்த அரசாட்சி அரிதோ மற்று எளிதோ தான்
தண்ணளி வெண் குடை வேந்தன் செயல் கண்டு தரியாது
மண்ணவர் கண்மழை பொழிந்தார் வானவர் பூ மழை சொரிந்தார்
அண்ணல் அவன் கண் எதிரே அணி வீதி மழ விடை மேல்
விண்ணவர்கள் தொழ நின்றான் வீதி விடங்க பெருமான்
சடை மருங்கில் இளம் பிறையும் தனி விழிக்கு திருநுதலும்
இடம் மருங்கில் உமையாளும் எம் மருங்கும் பூதகணம்
புடை நெருங்கும் பெருமையும் முன் கண்டு அரசன் போற்றி இசைப்ப
விடை மருவும் பெருமானும் விறல் வேந்தற்கு அருள் கொடுத்தான்
அ நிலையே உயிர் பிரிந்த ஆன் கன்றும் அவ் அரசன்
மன்னுரிமை தனிக்கன்றும் மந்திரியும் உடன் எழலும்
இன்ன பரிசானான் என்று அறிந்திலன் வேந்தனும் யார்க்கும்
முன்னவனே முன் நின்றால் முடியாத பொருள் உளதோ
அடி பணிந்த திருமகனை ஆகமுற எடுத்து அணைத்து
நெடிது மகிழ்ந்து அரு துயரம் நீங்கினான் நிலவேந்தன்
மடி சுரந்து பொழிதீம் பால் வருங் கன்று மகிழ்ந்துண்டு
படி நனைய வரும் பசுவும் பருவரல் நீங்கியது அன்றே
பொன் தயங்கு மதிலாரூர பூங்கோயில் அமர்ந்தபிரான்
வென்றிமனு வேந்தனுக்கு வீதியிலே அருள்கொடுத்து
சென்று அருளும் பெரும் கருணை திறம் கண்டு தன் அடியார்க்கு
என்றும் எளிவரும் பெருமை ஏழ் உலகும் எடுத்தேத்தும்
இனைய வகை அற நெறியில் எண்ணிறந்தோர்க்கு அருள் புரிந்து
முனைவர் அவர் மகிழ்ந்தருள பெற்றுடைய மூதூர் மேல்
புனையும் உரை நம்மளவில் புகலலா தகைமையதோ
அனைய தனு ககமலராம் அறவனார் பூங்கோயில்
திருச்சிற்றம்பலம்
உள்ளுறை அட்டவணைக்கு திரும்ப
திருக்கூட்ட சிறப்பு
திருச்சிற்றம்பலம்
பூத நாயகர் புற்று இடம் கொண்டவர்
ஆதி தேவர் அமர்ந்த பூங் கோயிலிற்
சோதி மாமணி நீள் சுடர் முன்றில் சூழ்
மூதெயில் திரு வாயில் முன்னாயது
பூவார் திசை முகன் இந்திரன் பூ மிசை
மா வாழ் அகலத்து மால் முதல் வானவர்
ஓவாது எவரும் நிறைந்து உள்ளது
தேவா சிரியன் எனு திரு காவணம்
அரந்தை தீர்க்கும் அடியவர் மேனிமேல்
நிரந்த நீற்று ஒளியால் நிறை தூய்மையால்
புரந்த அஞ்சு எழுத்து ஓசை பொலிதலால்
பரந்த ஆயிரம் பாற் கடல் போல்வது
அகில காரணர் தாள பணிவார்கள் தாம்
அகில லோகமும் ஆளற்கு உரியர் என்று
அகில லோகத்து உளார்கள் அடைதலின்
அகில லோகமும் போல்வத தனிடை
அத்தர் வேண்டி முன் ஆண்டவர் அன்பினால்
மெ தழைந்து விதிர்ப்புறு சிந்தையார்
கை திரு தொண்டு செய்கட பாட்டினார்
இத்திறத்தவர் அன்றியும் எண்ணிலார்
மாசிலாத மணி திகழ் மேனி மேல்
பூசு நீறு போல் உள்ளும் புனிதர்கள்
தேசினால் எ திசையும் விளங்கினார்
பேச ஒண்ணா பெருமை பிறங்கினார்
பூதம் ஐந்தும் நிலையிற் கலங்கினும்
மாதோர் பாகர் மலர்த்தாள் மறப்பிலார்
ஓது காதல் உறைப்பின் நெறி நின்றார்
கோதிலாத குண பெருங் குன்றனார்
கேடும் ஆக்கமும் கெட்ட திருவினார்
ஓடும் செம்பொனும் ஒக்கவே நோக்குவார்
கூடும் அன்பினில் கும்பிடலே அன்றி
வீடும் வேண்டா விறலின் விளங்கினார்
ஆரம் கண்டிகை ஆடையும் கந்தையே
பாரம் ஈசன் பணி அலாது ஒன்று இலார்
ஈர அன்பினர் யாதுங் குறைவு இலார்
வீரம் என்னால் விளம்பும் தகையதோ
வேண்டு மாறு விருப்புறும் வேடத்தர்
தாண்டவ பெருமான் தனி தொண்டர்கள்
நீண்ட தொல் புகழார் தம் நிலைமையை
ஈண்டு வாழ்த்துகேன் என்னறிந்து ஏத்துகேன்
இந்த மாதவர் கூட்டத்தை எம்பிரான்
அந்தம் இல் புகழ் ஆலால சுந்தரன்
சுந்தர திரு தொண்ட தொகை தமிழ்
வந்து பாடிய வண்ணம் உரை செய்வாம்
திருச்சிற்றம்பலம்
உள்ளுறை அட்டவணைக்கு திரும்ப
தடுத்தாட்கொண்ட புராணம்
திருச்சிற்றம்பலம்
கங்கையும் மதியும் பாம்பும் கடுக்கையும் முடி மேல் வைத்த
அங்கணர் ஓலை காட்டி ஆண்டவர் தமக்கு நாடு
மங்கையர் வதன சீத மதி இருமருங்கும் ஓடி
செங்கயல் குழைகள் நாடும் திருமுனைப்பாடி நாடு
பெருகிய நலத்தால் மிக்க பெரும் திரு நாடு தன்னில்
அரு மறை சைவம் ஓங்க அருளினால் அவதரித்த
மருவிய தவத்தால் மிக்க வளம்பதி வாய்மை குன்றா
திரு மறையவர்கள் நீடும் நாவலூராம்
மாதொ ஒரு பாகனார்க்கு வழி அடிமை
வேதியர் குலத்துள் தோன்றி மேம்படு சடையனார்க்கு
ஏதமில் கற்பின் வாழ்க்கை மனை இசை ஞானியார்பால்
தீதகன்று உலகம் உ திரு அவதாரம் செய்தார்
தம்பிரான் அருளினாலே தவத்தினால் மிக்கோர் போற்றும்
நம்பி ஆரூரர் என்றே நாமமும் சாற்றிமிக்க
ஐம் படை சதங்கை சாத்தி அணிமணி சுட்டி
செம் பொன் நாண் அரையில் மின்ன தெருவில் தேர் உருட்டு நாளில்
நர சிங்க முனையர் என்னும் நாடு வாழ் அரசர் கண்டு
பரவருங் காதல்கூர பயந்தவர் தம்பால் சென்று
விரவிய நண்பினாலே வேண்டினர் பெற்று தங்கள்
அரசிளங் குமரற்கு ஏற்ப அன்பினால் மகன்மை கொண்டார்
பெருமைசால் அரசர் காதற் பிள்ளையா பின்னும் தங்கள்
வரு முறை மரபில் வைகி வளர்ந்து மங்கலம் செய் கோலத்து
அரு மறை மு நூல் சாத்தி அளவில் தொல் கலைகள் ஆய்ந்து
திரு மலி சிறப்பின் ஓங்கி சீர் மண பருவஞ் சேர்ந்தார்
தந்தையார் சடையனார் தம் தனி திரு மகற்கு சைவ
அந்தணர் குலத்துள் தங்கள் அரும் பெரும் மரபுக்கு ஏற்ப
வந்த தொல் சிறப்பிற் புத்தூர சடங்கவி மறையோன் தன்பால்
செ திரு அனைய கன்னி மண திறஞ் செப்பி விட்டார்
குல முதல் அறிவின் மிக்கோர் கோத்திர முறையும் தேர்ந்தார்
நல மிகு முதியோர் சொல்ல சடங்கவி நன்மை ஏற்று
மலர் தரு முகத்தன் ஆகி மணம் புரி செயலின் வாய்மை
பலவுடன் பேசி ஒத்த பண்பினால் அன்பு நேர்ந்தான்
மற்றவன் இசைந்த வார்த்தை கேட்டவர் வள்ளல் தன்னை
பெற்றவர் தம்பால் சென்று சொன்ன பின் பெருகு சிந்தை
உற்றதோர் மகிழ்ச்சி எய்தி மண வினை உவந்து சாற்றி
கொற்றவர் திருவுக்கு ஏற்ப குறித்து நாள் ஓலை விட்டார்
மங்கலம் பொலி செய்த மண வினை ஓலை ஏந்தி
அங்கயற் கண்ணினாரும் ஆடவர் பலரும் ஈண்டி
கொங்கலர சோலை மூதூர் குறுகினார் எதிரே வந்து
பங்கய வதனி மாரும் மைந்தரும் பணிந்து கொண்டார்
மகிழ்ச்சி யால் மணம் மீ கூறி மங்கல வினைகள் எல்லாம்
புகழ்ச்சியால் பொலிந்து தோன்ற போற்றிய தொழிலராகி
இகழ்ச்சி ஒன்றானும் இன்றி ஏந்து பூ மாலை பந்தர்
நிகழ்ச்சியின் மைந்தர் ஈண்டி நீள் முளை சாத்தினார்கள்
மண வினைக்கு அமைந்த செய்கை மாதினை பயந்தார் செ
துணர் மலர கோதை தா சுரும்பணை தோளினானை
புணர் மண திருநாள் முன்னா பொருந்திய விதியினாலே
பணை முரசு இயம்ப வாழ்த்தி பைம் பொன் நாண் காப்பு சேர்த்தார்
மா மறை விதி வழாமல் மணத்துறை கடன்கள் ஆற்றி
தூ மறை மூதூர கங்குல் மங்கல துன்றி ஆர்ப்ப
தேமரு தொடையல் மார்பன் திரு மண கோலம் காண
காமுறு மனத்தான் போல கதிரவன் உதயம் செய்தான்
காலை செய் வினைகள் முற்றி கணித நூல் புலவர் சொன்ன
வேலை வந்து அணையும் முன்னர் விதி மணக்கோலம் கொள்வான்
நூல் அசைந்து இலங்கு மார்பின் நுணங்கிய கேள்வி மேலோன்
மாலையு தாரும் பொங்க மஞ்சன சாலை புக்கான்
வாச நெய் ஊட்டி மிக்க மலர் விரை அடுத்த தூ நீர
பாசனத்து அமைந்த பாங்கர பருமணி பைம்பொன் திண்கால்
ஆசனத்து அணி நீர் ஆட்டி அரிசனம் சாத்தி அன்பால்
ஈசனுக்கு இனியான் மேனி எழில் பெற விளக்கினார்கள்
அகில் விரை தூபம் ஏய்ந்த அணி கொள் பட்டாடை சாத்தி
முகில் நுழை மதியம் போல கைவலான் முன் கை சூழ்ந்த
துகில் கொடு குஞ்சி ஈரம் புலர்த்தி தன் தூய செங்கை
உகிர் நுதி முறையில் போக்கி ஒளிர் நறுஞ்சிகழி ஆர்த்தான்
தூநறும் பசும் கர்ப்பூர சுண்ணத்தால் வண்ண போதில்
ஆன தண் பனி நீர் கூட்டி அமைந்த சந்தன சேறாட்டி
மான்மத சாந்து தோய்ந்த மங்கல கலவை சாத்தி
பான் மறை முந்நூல் மின்ன பவித்திரஞ் சிறந்த கையான்
தூமலர பிணையல் மாலை துணர் இணர கண்ணி கோதை
தாமம் என்று இனைய வேறு தகுதியால் அமை சாத்தி
மா மணி அணிந்த தூய வளர் ஒளி இருள்கால் சீக்கும்
நாம நீள் கலன்கள் சாத்தி நன்மண கோலம் கொண்டான்
மன்னவர் திருவும் தங்கள் வைதிக
நன்நகர் விழவு கொள்ள நம்பி ஆரூரர் நாதன்
தன் அடி மனத்துள் கொண்டு தகும் திருநீறு சாத்தி
பொன் அணி மணியார் யோக புரவிமேற் கொண்டு போந்தார்
இயம் பல துவைப்ப எங்கும் ஏத்தொலி எடுப்ப மாதர்
நயந்து பல்லாண்டு போற்ற நான்மறை ஒலியின் ஓங்க
வியந்துபார் விரும்ப வந்து விரவினர்க்கு இன்பஞ் செய்தே
உயர்ந்த வாகன யானங்கள் மிசை கொண்டார் உழையரானார்
மங்கல கீத நாத மறையவர் குழாங்களோடு
தொங்கலும் விரையும் சூழ்ந்த மைந்தரும் துன்றி சூதும்
பங்கய முகையும் சாயத்து பணைத்து எழு தணியில் மிக்க
குங்கும முலையினாரும் பரந்தெழு கொள்கை தாகி
அருங்கடி எழுந்த போழ்தின் ஆர்த்த வெள்வளை களாலும்
இருங்குழை மகர தாலும் இலங்கொளி மணிகளாலும்
நெருங்கிய பீலி சோலை நீல நீர தரங்க தாலும்
கருங்கடல் கிளர்ந்தது என்ன காட்சியில் பொலிந்தது அன்றே
நெருங்கு தூரியங்கள் ஏங்க நிரைத்த சாமரைகள் ஓங்க
பெருங்குடை மிடைந்து செல்ல பிணங்கு பூங் கொடிகள் ஆட
அருங் கடி மணம் வந்து எய்த அன்று தொட்டு என்றும் அன்பில்
வருங்குல மறையோர் புத்தூர் மணம் வந்த புத்தூராமால்
நிறை குடம் தூபம் தீபம் நெருங்கு பாலிகைகள் ஏந்தி
நறை மலர் அறுகு சுண்ணம் நறும் பொரி பலவும் வீசி
உறைமலி கலவை சாந்தின் உறுபுனல் தெளித்து வீதி
மறையவர் மடவார் வள்ளல் மணம் எதிர் கொள்ள வந்தார்
கண்கள் எண்ணிலாத வேண்டுன்ங் காளையை காண என்பார்
பெண்களில் உயர நோன் தாள் சடங்கவி பேதை என்பார்
மண் களி கூர வந்த மணம் கண்டு வாழ்ந்தோம் என்பார்
பண்களில் நிறைந்த கீதம் பாடுவார் ஆடுவார்கள்
ஆண்டகை அருளின் நோக்கின் வெள்ளத்துள் அலைந்தோம் என்பார்
தாண்டிய பரியும் நம்பால் தகுதியின் நடந்தது என்பார்
பூண்டயங்கு இவனே காணும் புண்ணிய மூர்த்தி என்பார்
ஈண்டிய மடவார் கூட்டம் இன்னன இசைப்ப சென்றார்
வருமண கோலத்து எங்கள் வள்ளலார் தெள்ளும் வாச
திருமண பந்தர் முன்பு சென்று வெண் சங்கம் எங்கும்
பெருமழை குலத்தின் ஆர பரிமிசை இழிந்து பேணும்
ஒரு மண திறத்தின் அங்கு நிகழ்ந்தது மொழிவேன் உய்ந்தேன்
ஆலுமறை சூழ்கயிலையின் கண் அருள் செய்த
சாலுமொழியால் வழி தடுத்து அடிமை கொள்வான்
மேலுற எழுந்து மிகு கீழுற அகழ்ந்து
மாலும் அயனுக்கும் அரியார் ஒருவர் வந்தார்
கண்ணிடை கரந்த கதிர் வெண்படம் என சூழ்
புண்ணிய நுதல் புனித நீறு பொலிவு எ
தண்மதி முதிர்ந்து கதிர் சாய்வது என மீதே
வெண்ணரை முடித்தது விழுந்திடை சழங்க
காதில் அணி கண்டிகை வடிந்த குழை தாழ
சோதி மணி மார்பின் அசை நூலினொடு தோளின்
மீது புனை உத்தரிய வெண் துகில் நுடங்க
ஆதபம் மறை குடை அணிக்கரம் விளங்க
பண்டிசரி கோவண உடை பழமை கூர
கொண்டதோர் சழங்கலுடை ஆர்ந்து அழகு கொள்ள
வெண் துகிலுடன் குசை முடிந்து விடு வேணு
தண்டொருகை கொண்டு கழல் தள்ளு நடை கொள்ள
மொய்த்து வளர் பேரழகு மூத்தவடி வேயோ
அத்தகைய மூப்பெனும் அதன் படிவ மேயோ
மெய்த்த நெறி வைதிகம் விளைந்த முதல்யோ
இத்தகைய வேடம் என ஐயமுற எய்தி
வந்துதிரு மாமறை மண தொழில் தொடங்கும்
பந்தரிடை நம்பி எதிர் பன்னு சபை முன் நின்று
இந்த மொழி கேண்மின் எதிர் யாவர்களும் என்றான்
முந்தை மறை ஆயிரம் மொழிந்த திரு வாயான்
என்றுரை செய் அந்தணனை எண்ணில் மறை யோரும்
மன்றல் வினை மங்கல மடங்கல் அனை யானும்
நன்று உமது நல்வரவு நங்கள் தவம் என்று ஏ
நின்றது இவண் நீர் மொழிமின் நீர்மொழிவது என்றார்
பிஞ்ஞகனும் நாவலர் பெருந்தகையை நோக்கி
என்னிடையும் நின்னிடையும் நின்ற இசை வால்யான்
முன்னுடையது ஓர்பெரு வழக்கினை முடித்தே
நின்னுடைய வேள்வியினை நீ முயல்தி என்றான்
நெற்றி விழியான் மொழிய நின்ற நிகர் இல்லான்
உற்றதோர் வழக்கு எனிடை நீ உடையது உண்டேல்
மற்றது முடித்தல் அலது யான் வதுவை செய்யேன்
முற்ற இது சொல்லுக என எல்லை முடிவு இல்லான்
ஆவதிது கேண்மின் மறையோர் என் அடியான் இ
நாவல் நகர் ஊரன் இது நான் மொழிவது என்றான்
தேவரையும் மாலயன் முதன் திருவின் மிக்கோர்
யாவரையும் வேறு அடிமை யாவுடைய எம்மான்
என்றான் இறையோன் அது கேட்டவர் எம் மருங்கும்
நின்றார் இருந்தார் இவன் என் நினைந்தான் கொல் என்று
சென்றார் வெகுண்டார் சிரித்தார் திரு நாவல் ஊரான்
நன்றால் மறையோன் மொழி என்று எதிர் நோக்கி நக்கான்
நக்கான் முகம் நோக்கி நடுங்கி நுடங்கி யார்க்கும்
மிக்கான் மிசையுத்தரி துகில் தாங்கி மேல் சென்று
அ காலம் உன் தந்தை தன் ஆள்ஓலை
இ காரியத்தை நீ இன்று சிரித்தது என் ஏட என்ன
மாசிலா மரபில் வந்த வள்ளல் வேதியனை நோக்கி
நேசமுன் கிடந்த சிந்தை நெகிழ்ச்சியால் சிரிப்பு நீங்கி
ஆசில் அந்தணர்கள் வேறோர் அந்தணர்க்கு அடிமை ஆதல்
பேச இன்று உன்னை கேட்டோ ம் பித்தனோ மறையோன் என்றார்
பித்தனும் ஆக பின்னும் பேயனும் ஆக நீ இன்று
எத்தனை தீங்கு சொன்னால் யாது மற்று அவற்றால் நாணேன்
அத்தனைக்கு என்னை ஒன்றும் அறிந்திலை ஆகில் நின்று
வித்தகம் பேச வேண்டாம் பணி செய வேண்டும் என்றார்
கண்டதோர் வடிவால் உள்ளம் காதல் செய்து உருகா நிற்கும்
கொண்டதோர் பித்த வார்த்தை கோபமும் உடனே ஆக்கும்
உண்டொராள் ஓலை என்னும் அதன் உண்மை அறிவேன் என்று
தொண்டனார் ஓலை காட்டுக என்றனர் துணைவனாரை
ஓலை காட்டு என்று நம்பி உரைக்க நீ
பாலையோ அவை முன் காட்ட பணிசெயற் பாலை என்ற
வேலையில் நாவலூரர் வெகுண்டு மேல் விரைந்து சென்று
மாலயன் தொடரா தானை வலிந்து பின்தொடரல் உற்றார்
ஆவணம் பறிக்க சென்ற அளவினில் அந்தணாளன்
காவணத்து இடையே ஓட கடிது பின்தொடர்ந்து நம்பி
பூவனத்து அவரை உற்றார் அவரலால் புரங்கள் செற்ற
ஏவண சிலையினாரை யார் தொடர்ந்து எட்ட வல்லார்
மறைகள் ஆயின முன் போற்றி மலர்ப்பதம் பற்றி நின்ற
இறைவனை தொடர்ந்து பற்றி எழுதும்ஆள் ஓலை வாங்கி
அறை கழல் அண்ணல் ஆளாய் அந்தணர் செய்தல் என்ன
முறை என கீறியிட்டார் முறையிட்டான் முடிவிலாதான்
அருமறை முறையிட்டின்னும் அறிவதற்கு அறியான் பற்றி
ஒரு முறை முறையோ என்ன உழை நின்றார் விலக்கி இந்த
பெரு முறை உலகில் இல்லா நெறி கொண்டு பிணங்கு கின்ற
திரு மறை முனிவரே எங்குளீர் செப்பும் என்றார்
என்றலும் நின்ற ஐயர் இங்குளேன் இருப்புஞ் சேயது
அன்றிந்த வெண்ணெய் நல்லூர் அதுநிற்க அறத்தாறு இன்றி
வன்றிறல் செய்து என் கையில் ஆவணம் வலிய வாங்கி
நின்றிவன் கிழித்து தானே நிரப்பினான் அடிமை என்றான்
குழை மறை காதினானை கோல் ஆரூரர் நோக்கி
பழைய மன்றாடி போலும் இவன் என்று பண்பின் மிக்க
விழைவுறு மனமும் பொங்க வெண்ணெய் நல்லூராயேல் உன்
பிழை நெறி வாழ்க்கை ஆங்கே பேச நீ போதாய் என்றார்
வேதியன் அதனை கேட்டு வெண்ணெய் நல்லூரிலே நீ
போதினும் நன்று மற்ற புனித நான்மறையோர் முன்னர்
ஆதியில் மூல ஓலை காட்டி நீ அடிமை ஆதல்
சாதிப்பன் என்று முன்னே தண்டுமுன் தாங்கி சென்றான்
செல்லு நான் மறையோன் தன்பின் திரிமு காந்தஞ் சேர்ந்த
வல்லிரும்பணையு மா போல் வள்ளலும் கடிது சென்றான்
எல்லையில் சுற்றத்தாரும் இது என்னாம் என்று செல்ல
நல்ல அந்தணர்கள் வாழும் வெண்ணெய் நல்லூரை நண்ணி
வேத பாரகரின் மிக்கார் விளங்கு பேர் அவை முன் சென்று
நாதனாம் மறையோன் சொல்லும் நாவலூர் ஆரூரன் தன்
காதல் என் அடியான் என்ன காட்டிய ஓலை கீறி
மூதறிவீர் முன் போந்தானிது மற்றென் முறைபாடு என்றான்
அந்தணர் அவையில் மிக்கார் மறையவர் அடிமை ஆதல்
இந்த மா நிலத்தில் இல்லை என் சொன்னாய் ஐயர் என்றார்
வந்தவாறிசைவே அன்றோ வழக்கு இவன் கிழித்த ஓலை
தந்தை தன் நேர்ந்தது என்றனன் தனியாய்
இசைவினால் எழுதும் ஓலை காட்டினான் ஆகில் இன்று
விசையினால் வலிய வாங்கி கிழிப்பது வெற்றி ஆமோ
தசையெலாம் ஒடுங்க மூத்தான் வழக்கினை சார சொன்னான்
அசைவில் ஆரூரர் எண்ணம் என் என்றார் அவையில்மிக்கார்
அனைத்து நூல் உணர்ந்தீர் ஆதி சைவன் என்று அறிவீர் என்னை
தனக்கு வேறு அடிமை என்று இவ் அந்தணன் சாதித்தானேல்
மனத்தினால் உணர்தற்கு எட்டா மாயை என் சொல்லுகேன் யான்
எனக்கு இது தெளிய ஒண்ணாது என்றனன் எண்ணம் மிக்கான்
அவ்வுரை அவையின் முன்பு நம்பி ஆரூரர் சொல்ல
செவ்விய மறையோர் நின்ற திரு மறை முனியை நோக்கி
இவ்வுலகின் கண் நீ இன்று இவரை உன் அடிமை என்ற
வெவ்வுரை எம்முன்பு ஏற்ற வேண்டும் என்று உரைத்து மீண்டும்
ஆட்சியில் ஆவணத்தில் அன்றி மற்று அயலார் தங்கள்
காட்சியில் மூன்றில் ஒன்று காட்டுவாய் என்ன முன்னே
மூட்சியிற் கிழித்த ஓலை படியோஓலை மூல
மாட்சியில் காட்ட வைத்தேன் என்றனன் மாயை வல்லான்
வல்லையேல் காட்டிங்கு என்ன மறையவன் வலி செய்யாமல்
சொல்ல நீர் வல்லீர் ஆகில் காட்டுவேன் என்று சொல்ல
செல்வ நான் மறையோய் நாங்கள் தீங்குற ஒட்டோ ம் என்றார்
அல்லல் தீர்த்து ஆள நின்றார் ஆவணம் கொண்டு சென்றார்
இருள் மறை மிடறு ஒன் கையில் ஓலை கண்டு அவையோர் ஏவ
அருள் பெறு காரணத்தானும் ஆவணம் தொழுது வாங்கி
சுருள் பெறு மடியை நீக்கி விரித்தனன் தொன்மை நோக்கி
தெருள் பெறு சபையோர் கேட்ப வாசகம் செப்பு கின்றான்
அரு மறை நாவல் ஆதி சைவன் ஆரூரன்செய்கை
பெரு முனி வெண்ணெய் நல்லூர பித்தனுக்கியானும் என்பால்
வரு முறை மரபுளோரும் வழி தொண்டு செய்தற்கு ஓலை
இருமையால் எழுதி நேர்ந்தேன் இதற்கு இவை என் எழுத்து
வாசகம் கேட்ட பின்னர் மற்று மேல் எழுத்து இட்டார்கள்
ஆசிலா எழுத்தை நோக்கி அவையொக்கும் என்ற பின்னர்
மாசிலா மறையோர் ஐயா மற்றுங்கள் பேரனார் தம்
தேசுடை எழுத்தே ஆகில் தெளி பார்த்து அறிமின் என்றார்
அந்தணர் கூற இன்னும் ஆள் ஓலை இவனே காண்பான்
தந்தை தன் தான் வேறு எழுதுகை
இந்த ஆவணத்தினோடும் எழுத்து நீர் ஒப்பு நோக்கி
வந்தது மொழிமின் என்றான் வலிய ஆட்கொள்ளும் வள்ளல்
திரண்ட மா மறையோர் தாமும் திரு நாவலூரர் கோ முன்
மருண்டது தெளிய மற்ற மறையவன் எழுத்தால் ஓலை
அரண் தரு காப்பில் வேறு ஒன்று அழைத்து உடன் ஒப்பு நோக்கி
இரண்டும் ஒத்திருந்தது என்னே இனி செயல் இல்லை என்றார்
நான் மறை முனிவ னார்க்கு நம்பி ஆரூரர் தோற்றீர்
பான்மையின் ஏவல் செய்தல் கடன் என்று பண்பில் மிக்க
மேன்மையோர் விளம்ப நம்பி விதி முறை இதுவே ஆகில்
யான் இதற்கு இசையேன் என்ன இசையுமோ என்று நின்றார்
திருமிகு மறையோர் நின்ற செழுமறை முனியை நோக்கி
அருமுனி நீமுன் காட்டும் ஆவணம் அதனில் எங்கள்
பெருமைசேர் பதியேயாக பேசியதுமக்கு இவ்வூரில்
வருமுறை மனையும் நீடு வாழ்க்கையும் காட்டுக என்றார்
பெருவரும் வழக்கால் வென்ற புண்ணிய முனிவர் என்னை
ஒருவரும் அறியீராகில் போதும் என்றுரைத்து சூழ்ந்த
பெருமறையவர் குழாமும் நம்பியும் பின்பு செல்ல
திருவரு துறையே புக்கார் கண்டிலர் திகைத்து நின்றார்
எம்பிரான் கோயில் நண்ண இலங்கு நூல் மார்பர் எங்கள்
நம்பர் தங்கோயில் புக்கது என்கொலோ என்று நம்பி
தம்பெரு விருப்பினோடு தனி தொடர்ந்து அழைப்ப மாதோடு
உம்பரின் விடை மேல் தோன்றி அவர் தமக்கு உணர்த்தல் உற்றார்
முன்பு நீ நமக்கு தொண்டன் முன்னிய வேட்கை கூர
பின்பு நம் ஏவலாலே பிறந்தனை மண்ணின் மீது
துன்புறு வாழ்க்கை நின்னை தொடர்வற தொடர்ந்து வந்து
நன்புல மறையோர் முன்னர் நாம் தடுத்தாண்டோ ம் என்றார்
என்று எழும் ஓசை கேளா ஈன்றஆன் கனைப்பு கேட்ட
கன்று போல் கதறி நம்பி கரசரண் ஆதி அங்கம்
துன்றிய புளகம் ஆக தொழுத கை தலை மேல் ஆக
மன்றுளீர் செயலோ வந்து வலிய ஆ கொண்டது என்றார்
எண்ணிய ஓசை ஐந்தும் விசும்பிடை நிறைய எங்கும்
விண்ணவர் பொழி பூ மாரி மேதினி நிறைந்து விம்ம
மண்ணவர் மகிழ்ச்சி பொங்க மறைகளும் முழங்கி ஆர்ப்ப
அண்ணலை ஓலை காட்டி ஆண்டவர் அருளி செய்வார்
மற்று நீ வன்மை பேசி வன்தொண்டன் என்னும் நாமம்
பெற்றனை நமக்கும் அன்பில் பெருகிய சிறப்பின் மிக்க
அற்சனை பாட்டே ஆகும் ஆதலால் மண் மேல் நம்மை
சொற் தமிழ் பாடுக என்றார் தூமறை பாடும் வாயார்
தேடிய அயனும் மாலும் தெளிவுறா ஐந்து எழுத்தும்
பாடிய பொருளாய் உள்ளான் பாடுவாய் நம்மை என்ன
நாடிய மனத்தராகி நம்பி ஆரூரர் மன்றுள்
ஆடிய செய்ய தாளை அஞ்சலி கூப்பி நின்று
வேதியன் ஆகி என்னை வழக்கினால் வெல்ல வந்த
ஊதியம் அறியாதேனுக்கு உணர்வு தந்து உ கொண்ட
கோதிலா அமுதே இன்று உன் குண பெருங் கடலை நாயேன்
யாதினை அறிந்து என் சொல்லி பாடுகேன் என மொழிந்தார்
அன்பனை அருளின் நோக்கி அங்கணர் அருளி செய்வார்
முன்பு எனை பித்தன் என்றே மொழிந்தனை ஆதலால்லே
என் பெயர் பித்தன் என்றே பாடுவாய் என்றார் நின்ற
வன்பெரு தொண்டர் ஆண்ட வள்ளலை பாடல் உற்றார்
கொத்தார் மலர குழலாள் ஒரு கூறாய் அடியவர் பால்
மெ தாயினும் இனியானை அவ்வியன் நாவலர் பெருமான்
பித்தா பிறை சூடி என பெரிதாம் திரு பதிகம்
இத்தாரணி முதலாம் உலகு எல்லாம் உய்ய எடுத்தார்
முறையால் வரு மதுர துடன் மொழி இந்தள முதலில்
குறையா நிலை மும்மைப்பாடி கூடுங் கிழமை யினால்
நிறை பாணியின் இசை கோள்புணர் நீடும் புகழ்