கார் விரி கொன்றை பொன் ஏர் புது மலர் அக
தாரன் மாலையன் மலைந்த கண்ணியன் அக
மார்பின் அஃது ஏ மை இல் நுண் ஞாண் அக
நுதலது இமையா நாட்டம் இகல் அட்டு அக
கையது கணிச்சியொடு மழு ஏ மூ வாய் அக
வேல் உம் உண்டு அ தோலா தோற்கு ஏ அக
ஊர்ந்தது ஏறு ஏ சேர்ந்தோள் உமை அக
செ வான் அன்ன மேனி அ அக
இலங்கு பிறை அன்ன விலங்கு வால் வை எயிற்று அக
எரி அகைந்தன்ன அவிர்ந்து விளங்கு புரி சடை அக
முதிரா திங்களொடு சுடரும் சென்னி அக
மூவா அமரர் உம் முனிவர் பிறர்
யாவர் உம் அறியா தொல் முறை மரபின் அக
வரி கிளர் வயமான் உரிவை தஈய அக
யாழ் கெழு மணி மிடற்று அந்தணன் அக
தா இல் தாள் நிழல் தவிர்ந்தன்று ஆல் உலகு ஏ அக
வண்டு பட ததைந்த கண்ணி ஒள் கழல் அக
உருவ குதிரை மழவர் ஓட்டிய அக
முருகன் நல் போர் நெடு வேள் ஆவி அக
அறு கோட்டு யானை பொதினி ஆங்கண் அக
சிறு காரோடன் பயினொடு சேர்த்திய அக
கல் போல் பிரியலம் என்ற சொல் தாம் அக
மறந்தனர் கொல் ஓ தோழி சிறந்த அக
வேய் மருள் பணை தோள் நெகிழ சேய் நாட்டு அக
பொலங்கல வெறுக்கை தருமார் நிலம் பக அக
அழல் போல் வெ கதிர் பைது அற தெறுதலின் அக
நிழல் தேய்ந்து உலறிய மரத்த அறை காய்பு அக
அறு நீர் பை சுனை ஆம் அற புலர்தலின் அக
உகு நெல் பொரி உம் வெம்மைய யாவர் அக
வழங்குநர் இன்மையின் வௌவுநர் மடிய அக
சுரம் புல்லென்ற ஆற்ற அலங்கு சினை அக
நார் இல் முருங்கை நவிரல் வான் பூ அக
சூரல் அம் கடு வளி எடுப்ப ஆருற்று அக
உடை திரை பிதிர்வின் பொங்கி முன் அக
கடல் போல் தோன்றல காடு இறந்தோர் ஏ அக
கோழ் இலை வாழை கோள் முதிர் பெரு குலை அக
ஊழுறு தீம் கனி உண்ணுநர் தடுத்த அக
சாரல் பலவின் சுளையொடு ஊழ் படு அக
பாறை நெடு சுனை விளைந்த தேறல் அக
அறியாது உண்ட கடுவன் அயலது அக
கறி வளர் சாந்தம் ஏறல் செல்லாது அக
நறு வீ அடுக்கத்து மகிழ்ந்து கண்படுக்கும் அக
குறியா இன்பம் எளிதின் நின் மலை அக
பல் வேறு விலங்கு உம் எய்தும் நாட அக
குறித்த இன்பம் நினக்கு எவன் அரிய அக
வெறுத்த ஏஎர் வேய் புரை பணை தோள் அக
நிறுப்ப நில்லா நெஞ்சமொடு நின் மாட்டு அக
இவள் உம் இனையள் ஆயின் தந்தை அக
அரு கடி காவலர் சோர் பதன் ஒற்றி அக
கங்குல் வருதல் உம் உரியஇ பை புதல் அக
வேங்கை உம் ஒள் இணர் விரிந்தன அக
நெடு வெள் திங்கள் உம் ஊர்கொண்டன்று ஏ அக
இரு கழி முதலை மேஎம் தோல் அன்ன அக
கரு கால் ஓமை காண்பு இன் பெரு சினை அக
கடி உடை நனம் தலை ஈன்று இளைப்பட்ட அக
கொடு வாய் பேடைக்கு அல்கு இரை தரீஇய அக
மான்று வேட்டு எழுந்த செ செவி எருவை அக
வான் தோய் சிமைய விறல் வரை கவாஅன் அக
துளங்கு நடை மரையா வலம் பட தொலைச்சி அக
ஒள் செ குருதி உவற்றி உண்டு அருந்துபு அக
புலவு புலி துறந்த கலவு கழி கடு முடை அக
கொள்ளை மாந்தரின் ஆனாது கவரும் அக
புல் இலை மராஅத்த அகல் சேண் அத்தம் அக
கலம் தரல் உள்ளமொடு கழிய காட்டி அக
பின் நின்று துரக்கும் நெஞ்சம் நின் வாய் அக
வாய் போல் பொய் மொழி எவ்வம் என் களைமா அக
கவிர் இதழ் அன்ன காண்பு இன் செ வாய் அக
அம் தீம் கிளவி ஆய் இழை மடந்தை அக
கொடு குழைக்கு அமர்த்த நோக்கம் அக
நெடு சேண் ஆர் இடை விலங்கும் ஞான்று ஏ அக
முல்லை வை நுனை தோன்ற இல்லமொடு அக
பை கால் கொன்றை மெல் பிணி அவிழ அக
இரும்பு திரித்தன்ன மா இரு மருப்பின் அக
பரல் அவல் அடைய இரலை தெறிப்ப அக
மலர்ந்த ஞாலம் புலம்பு புறக்கொடுப்ப அக
கருவி வானம் கதழ் உறை சிதறி அக
கார் செய்தன்று ஏ கவின் பெறு கானம் அக
குரங்கு உளை பொலிந்த கொய் சுவல் புரவி அக
நரம்பு ஆர்த்தன்ன வாங்கு வள்பு அரிய அக
பூத்த பொங்கர் துணையொடு வதிந்த அக
தாது உண் பறவை பேதுறல் அஞ்சி அக
மணி நா ஆர்த்த மாண் வினை தேரன் அக
உவ காண் தோன்றும் குறு பொறை நாடன் அக
கறங்கு இசை விழவின் உறந்தை குணாது அக
நெடு பெரு குன்றத்து அமன்ற காந்தள் அக
போது அவிழ் அலரின் நாறும் அக
ஆய் தொடி அரிவை நின் மாண் நலம் படர்ந்து ஏ அக
அளி நிலை பொறாஅது அமரிய முகத்தள் அக
விளி நிலை கொள்ளாள் தமியள் மென்மெல அக
நலம் மிகு சே அடி நிலம் வடு கொளாஅ அக
குறுக வந்து தன் கூர் எயிறு தோன்ற அக
வறிது அகத்து எழுந்த வாய் அல் முறுவலள் அக
கண்ணியது உணரா அளவை ஒள் நுதல் அக
வினை தலைப்படுதல் செல்லா நினைவு உடன் அக
முளிந்த ஓமை முதையல் அம் காட்டு அக
பளிங்கத்து அன்ன பல் காய் நெல்லி அக
மோட்டு இரு பாறை ஈட்டு வட்டு ஏய்ப்ப அக
உதிர்வன படூஉம் கதிர் தெறு கவாஅன் அக
மாய்த்த போல மழுகு நுனை தோற்றி அக
பாத்தியன்ன குடுமி கூர் கல் அக
விரல் நுதி சிதைக்கும் நிரை நிலை அதர அக
பரல் முரம்பு ஆகிய பயம் இல் கானம் அக
இறப்ப எண்ணுதிர் ஆயின் அறத்தாறு அக
அன்று என மொழிந்த தொன்றுபடு கிளவி அக
அன்ன ஆக என்னுநள் போல அக
முன்னம் காட்டி முகத்தின் உரையா அக
ஓவ செய்தியின் ஒன்று நினைந்து ஒற்றி அக
பாவை மாய்த்த பனி நீர் நோக்கமொடு அக
ஆகத்து ஒடுக்கிய புதல்வன் புன் தலை அக
தூ நீர் பயந்த துணை அமை பிணையல் அக
மோயினள் உயிர்த்த காலை மா மலர் அக
மணி உரு இழந்த அணி அழி தோற்றம் அக
கண்டு ஏ கடிந்தனம் செலவு ஒள் தொடி அக
உழையம் ஆக உம் இனைவோள் அக
பிழையலள் மாதோ பிரிதும் நாம் எனின் ஏ அக
அரி பெய் சிலம்பின் ஆம்பல் அம் தொடலை அக
அரம் போழ் அ வளை பொலிந்த முன்கை அக
இழை அணி பணை தோள் ஐயஇ தந்தை அக
மழை வளம் தரூஉம் மா வண் தித்தன் அக
பிண்ட நெல்லின் உறந்தை ஆங்கண் அக
கழை நிலை பெறாஅ காவிரி நீத்தம் அக
குழை மாண் ஒள் இழை நீ வெய்யோளொடு அக
வேழ வெள் புணை தழீஇ பூழியர் அக
கயம் நாடு யானையின் முகன் அமர்ந்து ஆஅங்கு அக
ஏந்து எழில் ஆகத்து பூ தார் குழைய அக
நெருநல் ஆடினை புனல் ஏ இன்று வந்து அக
ஆக வன முலை அரும்பிய சுணங்கின் அக
மாசு இல் கற்பின் புதல்வன் தாய் என அக
மாய பொய் மொழி சாயினை பயிற்றி எம் அக
முதுமை எள்ளல் அஃது அமைகும் தில்ல அக
சுடர் பூ தாமரை நீர் முதிர் பழனத்து அக
அம் தூம்பு வள்ளை ஆய் கொடி மயக்கி அக
வாளை மேய்ந்த வள் எயிற்று நீர்நாய் அக
முள் அரை பிரம்பின் மூது அரில் செறியும் அக
பல் வேல் மத்தி கழாஅர் அன்ன எம் அக
இளமை சென்று தவ தொல்லஃது ஏ அக
இனிமை எவன் செய்வது பொய் மொழி எமக்கு ஏ அக
முலை முகம் செய்தன முள் எயிறு இலங்கின அக
தலை முடி சான்ற தண் தழை உடையஇ அக
அலமரல் ஆயமொடு யாங்கண் உம் படாஅல் அக
மூப்பு உடை முது பதி தாக்கு அணங்கு உடைய அக
காப்பு உம் பூண்டிசின் கடை போகலை அக
பேதை அல்லை மேதை அம் குறுமகள் அக
பெதும்பை பருவத்து ஒதுங்கினை புறத்து என அக
ஒள் சுடர் நல் இல் அரு கடி நீவி அக
தன் சிதைவு அறிதல் அஞ்சி இன் சிலை அக
ஏறு உடை இனத்த நாறு உயிர் நவ்வி அக
வலை காண் பிணையின் போகி ஈங்கு ஓர் அக
தொலைவு இல் வெள் வேல் விடலையொடு என் மகள் அக
இ சுரம் படர்தந்தோள் ஏ ஆயிடை அக
அத்த கள்வர் ஆ தொழு அறுத்தென அக
பிற்படு பூசலின் வழி ஓடி அக
மெய் தலைப்படுதல் செல்லேன் இ தலை அக
நின்னொடு வினவல் கேளாய் பொன்னொடு அக
புலி பல் கோத்த புலம்பு மணி தாலி அக
ஒலி குழை செயலை உடை மாண் அல்குல் அக
ஆய் சுளை பலவின் மேய் கலை உதிர்த்த அக
துய் தலை வெள் காழ் பெறூஉம் அக
கல் கெழு சிறுகுடி கானவன் மகள் ஏ அக
ஈயல் புற்றத்து ஈர் புறத்து இறுத்த அக
குரும்பி வல்சி பெரு கை ஏற்றை அக
தூங்கு தோல் துதிய வள் உகிர் கதுவலின் அக
பாம்பு மதன் அழியும் பானாள் கங்குல் உம் அக
அரிய அல்ல மன் இகுளை பெரிய அக
கேழல் அட்ட பேழ் வாய் ஏற்றை அக
பலா அமல் அடுக்கம் புலாவ ஈர்க்கும் அக
கழை நரல் சிலம்பின் ஆங்கண் வழையொடு அக
வாழை ஓங்கிய தாழ் கண் அசும்பில் அக
படு கடு களிற்றின் வருத்தம் சொலிய அக
பிடி படி முறுக்கிய பெரு மர பூசல் அக
விண் தோய் விடர் அகத்து இயம்பும் அவர் நாட்டு அக
எண் அரு பிறங்கல் மான் அதர் மயங்காது அக
மின்னு விட சிறிய ஒதுங்கி மென்மெல அக
துளி தலை தலஈய மணி ஏர் ஐம்பால் அக
சிறுபுறம் புதைய வாரி குரல் பிழியூஉ அக
நெறி கெட விலங்கிய நீயிர் இ சுரம் அக
அறிதல் உம் அறிதிர் ஓ என்னுநர் பெறின் ஏ அக
கொல் வினை பொலிந்த கூர் குறு புழுகின் அக
வில்லோர் தூணி வீங்க பெய்த அக
அப்பு நுனை ஏய்ப்ப அரும்பிய இருப்பை அக
செப்பு அடர் அன்ன செ குழை அகம் தோறு அக
இழுதின் அன்ன தீம் புழல் துய் வாய் அக
உழுது காண் துளைய ஆகி ஆர் கழல்பு அக
ஆலி வானின் காலொடு பாறி அக
துப்பின் அன்ன செ கோட்டு இயவின் அக
நெய்த்தோர் மீமிசை நிணத்தின் பரிக்கும் அக
அத்தம் நண்ணிய அம் குடி சீறூர் அக
கொடு நுண் ஓதி மகளிர் ஓக்கிய அக
தொடி மாண் உலக்கை தூண்டு உரல் பாணி அக
நெடு மால் வரைய குடிஞையோடு இரட்டும் அக
குன்று பின் ஒழிய போகி உரம் துரந்து அக
ஞாயிறு படினும் ஊர் சேய்த்து எனாது அக
துனை பரி துரக்கும் துஞ்சா செலவின் அக
எம்மினும் விரைந்து வல் எய்தி பல் மாண் அக
ஓங்கிய நல் இல் ஒரு சிறை நிலஈ அக
பாங்கர் பல்லி படுதொறும் பரவி அக
கன்று புகு மாலை நின்றோள் எய்தி அக
கை கவியா சென்று கண் புதையா குறுகி அக
பிடி கை அன்ன பின்னகம் தீண்டி அக
தொடி கை தைவர தோய்ந்தன்று கொல் ஓ அக
நாணொடு மிடைந்த கற்பின் வாள் நுதல் அக
அம் தீம் கிளவி குறுமகள் அக
மெல் தோள் பெற நசஈ சென்ற என் நெஞ்சு ஏ அக
வான் கடல் பரப்பில் தூவற்கு எதிரிய அக
மீன் கண்டன்ன மெல் அரும்பு ஊழ்த்த அக
முடவு முதிர் புன்னை தடவு நிலை மா சினை அக
புள் இறைகூரும் மெல்லம் புலம்ப அக
நெய்தல் உண் கண் பைதல கலுழ அக
பிரிதல் எண்ணினை ஆயின் நன்று உம் அக
அரிது உற்றனை ஆல் பெரும உரிதினின் அக
கொண்டு ஆங்கு பெயர்தல் வேண்டும் கொண்டலொடு அக
குரூஉ திரை புணரி உடைதரும் எக்கர் அக
பழம் திமில் கொன்ற புது வலை பரதவர் அக
மோட்டு மணல் அடை கரை கோட்டுமீன் கெண்டி அக
மணம் கமழ் பாக்கத்து பகுக்கும் அக
வளம் கெழு தொண்டி அன்ன இவள் நலன் ஏ அக
வானம் ஊர்ந்த வயங்கு ஒளி மண்டிலம் அக
நெருப்பு என சிவந்த உருப்பு அவிர் அம் காட்டு அக
இலை இல மலர்ந்த முகை இல் இலவம் அக
கலி கொள் ஆயம் மலிபு தொகுபு எடுத்த அக
அம் சுடர் நெடு கொடி பொற்ப தோன்றி அக
கயம் துகள் ஆகிய பயம் தபு கானம் அக
எம்மொடு கழிந்தனர் ஆயின் கம்மென அக
வம்பு விரித்தன்ன பொங்கு மணல் கான் யாற்று அக
படு சினை தாழ்ந்த பயில் இணர் எக்கர் அக
மெய் புகுவு அன்ன கை கவர் முயக்கம் அக
அவர் உம் பெறுகுவர் மன் ஏ நயவர அக
நீர் வார் நிகர் மலர் கடுப்ப ஓ மறந்து அக
அறு குளம் நிறைக்குந போல அல்கல் உம் அக
அழுதல் மேவல ஆகி அக
பழி தீர் கண் உம் படுகுவ மன் ஏ அக
யாய் ஏ கண்ணினும் கடு காதலள் அக
எந்தை உம் நிலன் உற பொறாஅன் சீறு அடி சிவப்ப அக
எவன் இல குறுமகள் இயங்குதி என்னும் அக
யாம் ஏ பிரிவு இன்று இயஇந்த துவரா நட்பின் அக
இரு தலை புள்ளின் ஓர் உயிரம் ஏ அக
ஏனல் அம் காவலர் ஆனாது ஆர்த்தொறும் அக
கிளி விளி பயிற்றும் வெளில் ஆடு பெரு சினை அக
விழு கோள் பலவின் பழு பயம் கொண்மார் அக
குறவர் ஊன்றிய குரம்பை புதைய அக
வேங்கை தாஅய தேம் பாய் தோற்றம் அக
புலி செத்து வெரீஇய புகர் முக வேழம் அக
மழை படு சிலம்பில் கழை பட பெயரும் அக
நல் வரை நாட நீ வரின் அக
மெல்லியல் ஓரும் தான் வாழலள் ஏ அக
தன் கடல் பிறந்த முத்தின் ஆரம் உம் அக
முனை திறை கொடுக்கும் துப்பின் தன் மலை அக
தெறல் அரு மரபின் கடவுள் பேணி அக
குறவர் தந்த சாந்தின் ஆரம் உம் அக
இரு பேர் ஆரம் உம் எழில் பெற அணியும் அக
திரு வீழ் மார்பின் தென்னவன் மறவன் அக
குழியில் கொண்ட மராஅ யானை அக
மொழியின் உணர்த்தும் சிறு வரை அல்லது அக
வரை நிலை இன்றி இரவலர்க்கு ஈயும் அக
வள் வாய் அம்பின் கோடை பொருநன் அக
பண்ணி தஈய பயம் கெழு வேள்வியின் அக
விழுமிது நிகழ்வது ஆயினும் தெற்கு ஏர்பு அக
கழி மழை பொழிந்த பொழுது கொள் அமையத்து அக
சாயல் இன் துணை இவள் பிரிந்து உறையின் அக
நோய் இன்று ஆக செய் பொருள் வயின் பட அக
மாசு இல் தூ மடி விரிந்த சேக்கை அக
கவவு இன்புறாமை கழிக வள வயல் அக
அழல் நுதி அன்ன தோகை ஈன்ற அக
கழனி நெல் ஈன் கவை முதல் அலங்கல் அக
நிரம்பு அகல் செறுவில் வரம்பு அணையா துயல்வர அக
புலம்பொடு வந்த பொழுது கொள் வாடை அக
இலங்கு பூ கரும்பின் ஏர் கழை இருந்த அக
வெள் குருகு நரல வீசும் அக
நுண் பல் துவலைய தண் பனி நாள் ஏ அக
அரக்கத்து அன்ன செ நில பெரு வழி அக
காயா செம்மல் தாஅய் பல உடன் அக
ஈயல் மூதாய் வரிப்ப பவளமொடு அக
மணி மிடைந்தன்ன குன்றம் கவஈய அக
அம் காட்டு ஆர் இடை மட பிணை தழீஇ அக
திரி மருப்பு இரலை புல் அருந்து உகள அக
முல்லை வியன் புலம் பரப்பி கோவலர் அக
குறு பொறை மருங்கின் நறு பூ அயர அக
பதவு மேயல் அருந்து மதவு நடை நல் ஆன் அக
வீங்கு மாண் செருத்தல் தீம் பால் பிலிற்ற அக
கன்று பயிர் குரல மன்று நிறை புகுதரும் அக
மாலை உம் உள்ளார் ஆயின் காலை அக
யாங்கு ஆகுவம் கொல் பாண என்ற அக
மனையோள் சொல் எதிர் சொல்லல் செல்லேன் அக
செவ்வழி நல் யாழ் இசையினென் பையென அக
கடவுள் வாழ்த்தி பையுள் மெய் நிறுத்து அக
அவர் திறம் செல்வேன் கண்டனென் யான் ஏ அக
விடு விசை குதிரை விலங்கு பரி முடுக அக
கல் பொருது இரங்கும் பல் ஆர் நேமி அக
கார் மழை முழக்கு இசை கடுக்கும் அக
முனை நல் ஊரன் புனை நெடு தேர் ஏ அக
எம் வெ காமம் இயஇவது ஆயின் அக
மெய் மலி பெரு பூண் செம்மல் கோசர் அக
கொம்மை அம் பசு காய் குடுமி விளைந்த அக
பாகல் ஆர்கை பறை கண் பீலி அக
தோகை காவின் துளுநாட்டு அன்ன அக
வறு கை வம்பலர் தாங்கும் பண்பின் அக
செறிந்த சேரி செம்மல் மூதூர் அக
அறிந்த மாக்கட்டு ஆகுக தில்ல அக
தோழிமார் உம் யான் புலம்ப அக
சூழி யானை சுடர் பூண் நன்னன் அக
பாழி அன்ன கடி உடை வியல் நகர் அக
செறிந்த காப்பு இகந்து அவனொடு போகி அக
அத்த இருப்பை ஆர் கழல் புது பூ அக
துய்த்த வாய துகள் நிலம் பரக்க அக
கொன்றை அம் சினை குழல் பழம் கொழுதி அக
வன் கை எண்கின் வய நிரை பரக்கும் அக
இன் துணை படர்ந்த கொள்கையொடு ஒராங்கு அக
குன்ற வேயின் திரண்ட என் அக
மெல் தோள் அஞ்ஞை சென்ற ஆறு ஏ அக
நாய் உடை முது நீர் கலித்த தாமரை அக
தாதின் அல்லி அவிர் இதழ் புரையும் அக
மாசு இல் அங்கை மணி மருள் அ வாய் அக
நாவொடு நவிலா நகை படு தீம் சொல் அக
யாவர் உம் விழையும் பொலம் தொடி புதல்வனை அக
தேர் வழங்கு தெருவில் தமியோன் கண்டு ஏ அக
கூர் எயிற்று அரிவை குறுகினள் யாவர் உம் அக
காணுநர் இன்மையின் செத்தனள் பேணி அக
பொலங்கலம் சுமந்த பூண் தாங்கு இள முலை அக
வருக மாள என் உயிர் என பெரிது உவந்து அக
கொண்டனள் நின்றோள் கண்டு நிலை செல்லேன் அக
மாசு இல் குறுமகள் எவன் பேதுற்றனை அக
நீ உம் தாயஇ இவற்கு என யான் தன் அக
கரைய வந்து விரைவனென் கவஈ அக
களவு உடம்படுநரின் கவிழ்ந்து நிலம் கிளையா அக
நாணி நின்றோள் நிலை கண்டு யான் உம் அக
பேணினென் அல்லென் ஓ மகிழ்ந வானத்து அக
அணங்கு அரு கடவுள் அன்னோள் நின் அக
மகன் தாய் ஆதல் புரைவது ஆங்கு என ஏ அக
வளம் கெழு திரு நகர் பந்து சிறிது எறியினும் அக
இள துணை ஆயமொடு கழங்கு உடன் ஆடினும் அக
உயங்கின்று அன்னை என் மெய் என்று அசஈ அக
மயங்கு வியர் பொறித்த நுதலள் தண்ணென அக
முயங்கினள் வதியும் மன் ஏ இனி அக
தொடி மாண் சுற்றம் உம் எம் உள்ளாள் அக
நெடு மொழி தந்தை அரு கடி நீவி அக
நொதுமலாளன் நெஞ்சு அற பெற்ற என் அக
சிறு முதுக்குறைவி சிலம்பு ஆர் சீறு அடி அக
வல்ல கொல் செல்ல தாம் ஏ கல்லென அக
ஊர் எழுந்தன்ன உரு கெழு செலவின் அக
நீர் இல் அத்தத்து ஆர் இடை மடுத்த அக
கொடு கோல் உமணர் பகடு தெழி தெள் விளி அக
நெடு பெரு குன்றத்து இமிழ் கொள இயம்பும் அக
கடு கதிர் திருகிய வேய் பயில் பிறங்கல் அக
பெரு களிறு உரிஞ்சிய மண் அரை யாஅத்து அக
அரு சுர கவலைய அதர் படு மருங்கின் அக
நீள் அரை இலவத்து ஊழ் கழி பல் மலர் அக
விழவு தலைக்கொண்ட பழ விறல் மூதூர் அக
நெய் உமிழ் சுடரின் கால் பொர சில்கி அக
வைகுறு மீனின் தோன்றும் அக
மை படு மா மலை விலங்கிய சுரன் ஏ அக
நீர் நிறம் கரப்ப ஊழுறுபு உதிர்ந்து அக
பூ மலர் கஞலிய கடு வரல் கான் யாற்று அக
கராஅம் துஞ்சும் கல் உயர் மறி சுழி அக
மராஅ யானை மதம் தப ஒற்றி அக
உராஅ ஈர்க்கும் உட்குவரு நீத்தம் அக
கடு கண் பன்றியின் நடுங்காது துணிந்து அக
நாம அரு துறை பேர்தந்து யாமத்து அக
ஈங்கு உம் வருப ஓ ஓங்கல் வெற்ப அக
ஒரு நாள் விழுமம் உறினும் வழி அக
வாழ்குவள் அல்லள் என் தோழி யாவது உம் அக
ஊறு இல் வழிகள் உம் பயில வழங்குநர் அக
நீடு இன்று ஆக இழுக்குவர் அதனால் அக
உலமரல் வருத்தம் உறுதும் எம் படப்பை அக
கொடு தேன் இழைத்த கோடு உயர் நெடு வரை அக
பழம் தூங்கு நளிப்பின் காந்தள் அம் பொதும்பில் அக
பகல் நீ வரினும் புணர்குவை அகல் மலை அக
வாங்கு அமை கண் இடை கடுப்ப யாய் அக
ஓம்பினள் எடுத்த தட மெல் தோள் ஏ அக
அன்று அவண் ஒழிந்தன்று உம் இலை ஏ வந்து நனி அக
வருந்தினை வாழி என் நெஞ்சு ஏ பருந்து இருந்து அக
உயா விளி பயிற்றும் யா உயர் நனம் தலை அக
உருள் துடி மகுளியின் பொருள் தெரிந்து இசைக்கும் அக
கடு குரல் குடிஞைய நெடு பெரு குன்றம் அக
எம்மொடு இறத்தல் உம் செல்லாய் பின் நின்று அக
ஒழிய சூழ்ந்தனை ஆயின் தவிராது அக
செல் இனி சிறக்க நின் உள்ளம் வல்லே அக
மறவல் ஓம்புமதி எம் ஏ நறவின் அக
சே இதழ் அனைய ஆகி குவளை அக
மா இதழ் புரையும் மலிர் கொள் ஈர் இமை அக
உள்ளகம் கனல உள்ளுதொறு உலறி அக
பழங்கண் கொண்ட கலிழ்ந்து வீழ் அவிர் அறல் அக
வெய்ய உகுதர வெரீஇ பையென அக
சில் வளை சொரிந்த மெல் இறை முன்கை அக
பூ வீ கொடியின் புல்லென போகி அக
அடர் செய் ஆய் அகல் சுடர் துணை ஆக அக
இயங்காது வதிந்த நம் காதலி அக
உயங்கு சாய் சிறுபுறம் முயங்கிய பின் ஏ அக
பெருநீர் அழுவத்து எந்தை தந்த அக
கொழு மீன் உணங்கல் படு புள் ஓப்பி அக
எக்கர் புன்னை இன் நிழல் அசஈ அக
செக்கர் ஞெண்டின் குண்டு அளை கெண்டி அக
ஞாழல் ஓங்கு சினை தொடுத்த கொடு கழி அக
தாழை வீழ் கயிற்று ஊசல் தூங்கி அக
கொண்டல் இடு மணல் குரவை முனையின் அக
வெள் தலை புணரி ஆயமொடு ஆடி அக
மணி பூ பை தழை தஈ அணிதக அக
பல் பூ கானல் அல்கினம் வருதல் அக
கவ்வை நல் அணங்கு உற்ற இ ஊர் அக
கொடிது அறி பெண்டிர் சொல் கொண்டு அன்னை அக
கடி கொண்டனள் ஏ தோழி பெரு துறை அக
எல்லை உம் இரவு என்னாது கல்லென அக
வலவன் ஆய்ந்த வண் பரி அக
நிலவு மணல் கொட்கும் ஓர் தேர் உண்டு என ஏ அக
மனை இள நொச்சி மௌவல் வால் முகை அக
துணை நிரைத்தன்ன மா வீழ் வெள் பல் அக
அ வயிற்று அகன்ற அல்குல் தஈ அக
தாழ் மெல் கூந்தல் தட பணை தோள் அக
மடந்தை மாண் நலம் புலம்ப சேய் நாட்டு அக
செல்லல் என்று யான் சொல்ல உம் ஒல்லாய் அக
வினை நயந்து அமைந்தனை ஆயின் மனை நக அக
பல் வேறு வெறுக்கை தருகம் வல்லே அக
எழு இனி வாழி என் நெஞ்சு ஏ புரி இணர் அக
மெல் அவிழ் அம் சினை புலம்ப வல்லோன் அக
கோடு அறை கொம்பின் வீ உக தீண்டி அக
மராஅம் அலைத்த மண வாய் தென்றல் அக
சுரம் செல் மள்ளர் சுரியல் தூற்றும் அக
என்றூழ் நின்ற புன் தலை வைப்பில் அக
பருந்து இளைப்படூஉம் பாறு தலை ஓமை அக
இரு கல் விடர் அகத்து ஈன்று இளைப்பட்ட அக
மெல் புனிற்று அம் பிணவு பசித்தென பை கண் அக
செந்நாய் ஏற்றை கேழல் தாக்க அக
இரியல் பிணவல் தீண்டலின் பரீஇ அக
செ காய் உதிர்ந்த பை குலை ஈந்தின் அக
பரல் மண் சுவல முரண் நிலம் உடைத்த அக
வல் வாய் கணிச்சி கூழ் ஆர் கோவலர் அக
ஊறாது இட்ட உவலை கூவல் அக
வெள் கோடு நயந்த அன்பு இல் கானவர் அக
இகழ்ந்து இயங்கு இயவின் அகழ்ந்த குழி செத்து அக
இரு களிற்று இன நிரை தூர்க்கும் அக
பெரு கல் அத்தம் விலங்கிய காடு ஏ அக
அணங்கு உடை நெடு வரை உச்சியின் இழிதரும் அக
கணம் கொள் அருவி கான் கெழு நாடன் அக
மணம் கமழ் வியல் மார்பு அணங்கிய செல்லல் அக
இது என அறியா மறுவரல் பொழுதில் அக
படியோர் தேய்த்த பல் புகழ் தட கை அக
நெடு வேள் பேண தணிகுவள் இவள் என அக
முது வாய் பெண்டிர் அது கூற அக
களம் நன்கு இழைத்து கண்ணி சூட்டி அக
வள நகர் சிலம்ப பாடி பலி கொடுத்து அக
உருவ செந்தினை குருதியொடு தூஉய் அக
முருகு ஆற்றுப்படுத்த உரு கெழு நடுநாள் அக
ஆரம் நாற அரு விடர் ததைந்த அக
சாரல் பல் பூ வண்டு பட சூடி அக
களிற்று இரை தெரீஇய பார்வல் ஒதுக்கின் அக
ஒளித்து இயங்கும் மரபின் வய புலி போல அக
நல் மனை நெடு நகர் காவலர் அறியாமை அக
தன் நசை உள்ளத்து நம் வாய்ப்ப அக
இன் உயிர் குழைய முயங்குதொறும் மெய் மலிந்து அக
நக்கனென் அல்லென் ஓ யான் ஏ எய்த்த அக
நோய் தணி காதலர் வர ஈண்டு அக
ஏதில் வேலற்கு உலந்தமை கண்டு ஏ அக
மண் கண் குளிர்ப்ப வீசி தண் பெயல் அக
பாடு உலந்தன்று ஏ பறை குரல் எழிலி அக
புதல் மிசை தளவின் இதல் முள் செ நனை அக
நெருங்கு குலை பிடவமொடு ஒருங்கு பிணி அவிழ அக
காடு ஏ கம்மென்றன்று அவல அக
கோடு உடைந்தன்ன கோடல் பை பயிர் அக
பதவின் பாவை முனஈ மதவு நடை அக
அண்ணல் இரலை அமர் பிணை தழீஇ அக
தண் அறல் பருகி தாழ்ந்துபட்டன ஏ அக
அனைய கொல் வாழி தோழி மனைய அக
தாழ்வின் நொச்சி சூழ்வன மலரும் அக
மௌவல் மா சினை காட்டி அக
அ அளவு என்றார் ஆண்டு செய் பொருள் ஏ அக
வேளா பார்ப்பான் வாளர துமித்த அக
வளை களைந்து ஒழிந்த கொழுந்தின் அன்ன அக
தளை பிணி அவிழா சுரி முக பகன்றை அக
சிதரல் அம் துவலை தூவலின் மலரும் அக
தஈ நின்ற தண் பெயல் கடை நாள் அக
வயங்கு கதிர் கரந்த வாடை வைகறை அக
விசும்பு உரிவது போல் வியல் இடத்து ஒழுகி அக
மங்குல் மா மழை தென் புலம் படரும் அக
பனி இரு கங்குல் உம் தமியள் நீந்தி அக
தம் ஊரோள் ஏ நல் நுதல் யாம் அக
கடி மதில் கதவம் பாய்தலின் தொடி பிளந்து அக
நுதி முகம் மழுகிய மண்ணை வெள் கோட்டு அக
சிறு கண் யானை நெடு நா ஒள் மணி அக
கழி பிணி கறை தோல் பொழி கணை உதைப்பு அக
தழங்கு குரல் முரசமொடு முழங்கும் யாமத்து அக
கழித்து உறை செறியா வாள் உடை எறுழ் தோள் அக
இரவு துயில் மடிந்த தானை அக
உரவு சின வேந்தன் பாசறையேம் ஏ அக
நெடு கரை கான் யாற்று கடு புனல் சாஅய் அக
அவிர் அறல் கொண்ட விரவு மணல் அகல் துறை அக
தண் கயம் நண்ணிய பொழில் தொறும் காஞ்சி அக
பை தாது அணிந்த போது மலி எக்கர் அக
வதுவை நாற்றம் புதுவது கஞல அக
மா நனை கொழுதிய மணி நிற இரு குயில் அக
படு நா விளி யானடு நின்று அல்கல் உம் அக
உரைப்ப போல ஊழ் கொள்பு கூவ அக
இன சிதர் உகுத்த இலவத்து ஆங்கண் அக
சினை பூ கோங்கின் நுண் தாது பகர்நர் அக
பவள செப்பில் பொன் சொரிந்தன்ன அக
இகழுநர் இகழா இள நாள் அமையம் அக
செய்தோர் மன்ற குறி என நீ நின் அக
பைதல் உண் கண் பனி வார்பு உறைப்ப அக
வாராமையின் புலந்த நெஞ்சமொடு அக
நோவல் குறுமகள் நோயியர் என் உயிர் என அக
மெல்லிய இனிய கூறி வல்லே அக
வருவர் வாழி தோழி பொருநர் அக
செல் சமம் கடந்த வில் கெழு தட கை அக
பொதியில் செல்வன் பொலம் தேர் திதியன் அக
இன் இசை இயத்தின் கறங்கும் அக
கல் மிசை அருவிய காடு இறந்தோர் ஏ அக
கூன் முள் முள்ளி குவி குலை கழன்ற அக
மீன் முள் அன்ன வெள் கால் மா மலர் அக
பொய்தல் மகளிர் விழவு அணி கூட்டும் அக
அ வயல் நண்ணிய வளம் கேழ் ஊரனை அக
புலத்தல் கூடும் ஓ தோழி அல்கல் அக
பெரு கதவு பொருத யானை மருப்பின் அக
இரும்பு செய் தொடியின் ஏர ஆகி அக
மா கண் அடைய மார்பகம் பொருந்தி அக
முயங்கல் விடாஅல் இவை என மயங்கி அக
யான் ஓம் என்ன உம் ஒல்லார் தாம் மற்று அக
இவை பாராட்டிய பருவம் உம் உள ஏ இனி அக
புதல்வன் தடுத்த பாலொடு தடஈ அக
திதலை அணிந்த தேம் கொள் மெல் முலை அக
நறு சாந்து அணிந்த கேழ் கிளர் அகலம் அக
வீங்க முயங்கல் யாம் வேண்டினம் ஏ அக
தீம் பால் படுதல் தாம் அஞ்சினர் ஏ ஆயிடை அக
கவவு கை நெகிழ்ந்தமை போற்றி மதவு நடை அக
செவிலி கை என் புதல்வனை நோக்கி அக
நல்லோர்க்கு ஒத்தனிர் நீயிர் இஃது ஓ அக
செல்வற்கு ஒத்தனம் யாம் என மெல்ல என் அக
மகன் வயின் பெயர்தந்தேன் ஏ அது கண்டு அக
யாம் உம் காதலம் அவற்கு என சாஅய் அக
சிறுபுறம் கவையினன் ஆக உறு பெயல் அக
தண் துளிக்கு ஏற்ற பல உழு செ செய் அக
மண் போல் நெகிழ்ந்து அவன் கலுழ்ந்து ஏ அக
நெஞ்சு அறை போகிய அறிவினேற்கு ஏ அக
கொடு வரி இரு புலி தயங்க நெடு வரை அக
ஆடு கழை இரு வெதிர் கோடைக்கு ஒல்கும் அக
கானம் கடிய என்னார் நாம் அழ அக
நின்றது இல் பொருள் பிணி சென்று இவண் தருமார் அக
செல்ப என்ப என்போய் நல்ல அக
மடவை மன்ற நீ ஏ வட வயின் அக
வேங்கடம் பயந்த வெள் கோட்டு யானை அக
மற போர் பாண்டியர் அறத்தின் காக்கும் அக
கொற்கை அம் பெரு துறை முத்தின் அன்ன அக
நகை பொலிந்து இலங்கும் எயிறு கெழு துவர் வாய் அக
தகைப்ப தங்கலர் ஆயினும் இகப்ப அக
யாங்ஙனம் விடும் ஓ மற்று ஏ தேம் பட அக
தெள் நீர்க்கு ஏற்ற திரள் கால் குவளை அக
பெருந்தகை சிதைத்து உம் அமையா பருந்து பட அக
வேத்து அமர் கடந்த வென்றி நல் வேல் அக
குருதியொடு துயல்வந்தன்ன நின் அக
அரி வேய் உண் கண் அமர்த்த நோக்கு ஏ அக
மெய்யின் தீரா மேவரு காமமொடு அக
எய்யாய் ஆயினும் உரைப்பல் தோழி அக
கொய்யா முன் உம் குரல் வார்பு தினை ஏ அக
அருவி ஆன்ற பை கால் தோறும் அக
இருவி தோன்றின பல ஏ நீ அக
முருகு முரண் கொள்ளும் தேம் பாய் கண்ணி அக
பரியல் நாயொடு பல் மலை படரும் அக
வேட்டுவன் பெறலொடு அமைந்தனை யாழ நின் அக
பூ கெழு தொடலை நுடங்க எழுந்து அக
கிள்ளை தெள் விளி இடை பயிற்றி அக
ஆங்கு ஒழுகாய் ஆயின் அன்னை அக
சிறு கிளி கடிதல் தேற்றாள் இவள் என அக
பிறர் தந்து நிறுக்குவள் ஆயின் அக
உறற்கு அரிது ஆகும் அவன் மலர்ந்த மார்பு ஏ அக
தொடங்கு வினை தவிரா அசைவு இல் நோன் தாள் அக
கிடந்து உயிர் மறுகுவது ஆயினும் இடம்படின் அக
வீழ் களிறு மிசையா புலியினும் சிறந்த அக
தாழ்வு இல் உள்ளம் தலைதலை சிறப்ப அக
செய் வினைக்கு அகன்ற காலை எஃகு உற்று அக
இரு வேறு ஆகிய தெரி தகு வனப்பின் அக
மாவின் நறு வடி போல காண்தொறும் அக
மேவல் தண்டா மகிழ் நோக்கு உண் கண் அக
நினையாது கழிந்த வைகல் எனையதூஉம் அக
வாழலென் யான் என தேற்றி பல் மாண் அக
தாழ கூறிய தகை சால் நல் மொழி அக
மறந்தனிர் போறிர் எம் என சிறந்த நின் அக
எயிறு கெழு துவர் வாய் இன் நகை அழுங்க அக
வினவல் ஆனா புனை இழை கேள் இனி அக
வெம்மை தண்டா எரி உகு பறந்தலை அக
கொம்மை வாடிய இயவுள் யானை அக
நீர் மருங்கு அறியாது தேர் ஓடி அக
அறு நீர் அம்பியின் நெறி முதல் உணங்கும் அக
உள்ளுநர் பனிக்கும் ஊக்கு அரு கடத்து இடை அக
எள்ளல் நோனா பொருள் தரல் விருப்பொடு அக
நாணு தளை ஆக வைகி மாண் வினைக்கு அக
உடம்பு ஆண்டு ஒழிந்தமை அல்லதை அக
மடம் கெழு நெஞ்சம் நின் உழையது ஏ அக
நெடு கயிறு வலந்த குறு கண் அ வலை அக
கடல் பாடு அழிய இன மீன் முகந்து அக
துணை புணர் உவகையர் பரத மாக்கள் அக
இளையர் உம் முதியர் கிளை உடன் துவன்றி அக
உப்பு ஒய் உமணர் அரு துறைபோக்கும் அக
ஒழுகை நோன் பகடு ஒப்ப குழீஇ அக
அயிர் திணி அடை கரை ஒலிப்ப வாங்கி அக
பெரு களம் தொகுத்த உழவர் போல அக
இரந்தோர் வறு கலம் மல்க வீசி அக
பாடு பல அமைத்து கொள்ளை சாற்றி அக
கோடு உயர் திணி மணல் துஞ்சும் துறைவ அக
பெருமை என்பது கெடும் ஓ ஒரு நாள் அக
மண்ணா முத்தம் அரும்பிய புன்னை அக
தண் நறு கானல் வந்து நும் அக
வண்ணம் எவன் ஓ என்றனிர் செலின் ஏ அக
நெருப்பு என சிவந்த உருப்பு அவிர் மண்டிலம் அக
புல கடை மடங்க தெறுதலின் ஞொள்கி அக
நிலம் புடை பெயர்வது அன்று கொல் இன்று என அக
மன் உயிர் மடிந்த மழை மாறு அமையத்து அக
இலை இல ஓங்கிய நிலை உயர் யாஅத்து அக
மேல் கவட்டு இருந்த பார்ப்பு இனங்கட்கு அக
கல் உடை குறும்பின் வயவர் வில் இட அக
நிண வரி குறைந்த நிறத்த அதர் தொறும் அக
கணவிர மாலை இடூஉ கழிந்தன்ன அக
புண் உமிழ் குருதி பரிப்ப கிடந்தோர் அக
கண் உமிழ் கழுகின் கானம் நீந்தி அக
சென்றார் என்பு இலர் தோழி வென்றியொடு அக
வில் அலைத்து உண்ணும் வல் ஆண் வாழ்க்கை அக
தமிழ் கெழு மூவர் காக்கும் அக
மொழிபெயர் தேஎத்த பல் மலை இறந்து ஏ அக
நெருநல் எல்லை ஏனல் தோன்றி அக
திரு மணி ஒளிர்வரும் பூணன் வந்து அக
புரவலன் போலும் தோற்றம் உறழ் கொள அக
இரவல் மாக்களின் பணி மொழி பயிற்றி அக
சிறு தினை படு கிளி கடீஇயர் பல் மாண் அக
குளிர் கொள் தட்டை மதன் இல புடையா அக
சூர் அரமகளிரின் நின்ற நீ மற்று அக
யாரை ஓ எம் அணங்கியோய் உண்கு என அக
சிறுபுறம் கவையினன் ஆக அதன் கொண்டு அக
இகு பெயல் மண்ணின் ஞெகிழ்பு அஞர் உற்ற என் அக
உள் அவன் அறிதல் அஞ்சி இல் அக
கடிய கூறி கை பிணி விடாஅ அக
வெரூஉம் மான் பிணையின் ஒரீஇ நின்ற அக
என் உர தகைமையின் பெயர்த்து பிறிது வயின் அக
சொல்ல வல்லிற்று உம் இலன் ஏ அல்லாந்து அக
இனம் தீர் களிற்றின் பெயர்ந்தோன் இன்று உம் அக
தோலா ஆறு இல்லை தோழி நாம் சென்மோ அக
சாய் இறை பணை தோள் கிழமை தனக்கு ஏ அக
மாசு இன்று ஆதல் உம் அறியான் ஏசற்று அக
என் குறை புறநிலை முயலும் அக
அண் கணாளனை நகுகம் யாம் ஏ அக
வினை நன்று ஆதல் வெறுப்ப காட்டி அக
மனை மாண் கற்பின் வாள் நுதல் ஒழிய அக
கவை முறி இழந்த செ நிலை யாஅத்து அக
ஒன்று ஓங்கு உயர் சினை இருந்த வன் பறை அக
வீளை பருந்தின் கோள் வல் சேவல் அக
வளை வாய் பேடை வரு திறம் பயிரும் அக
இளி தேர் தீம் குரல் இசைக்கும் அத்தம் அக
செலவு அரு குரைய என்னாது சென்று அவள் அக
மலர் பாடு ஆன்ற மை எழில் மழை கண் அக
தெளியா நோக்கம் உள்ளினை உளி வாய் அக
வெ பரல் அதர குன்று பல நீந்தி அக
யாம் ஏ எமியம் ஆக நீ அக
ஒழிய சூழ்ந்தனை ஆயின் முனாஅது அக
வெல் போர் வானவன் கொல்லி மீமிசை அக
நுணங்கு அமை புரையும் வணங்கு இறை பணை தோள் அக
வரி அணி அல்குல் வால் எயிற்றோள் வயின் அக
பிரியாய் ஆயின் நன்று மன் தில்ல அக
அன்று நம் அறியாய் ஆயினும் இன்று அக
செய் வினை ஆற்றுற விலங்கின் அக
எய்துவை அல்லை ஓ பிறர் நகு பொருள் ஏ அக
சிறு கரு பிடவின் வெள் தலை குறு புதல் அக
கண்ணியின் மலரும் தண் நறு புறவில் அக
தொடுதோல் கானவன் கவை பொறுத்தன்ன அக
இரு திரி மருப்பின் அண்ணல் இரலை அக
செறி இலை பதவின் செ கோல் மெல் குரல் அக
மறி ஆடு மருங்கின் மட பிணை அருத்தி அக
தெள் அறல் தழீஇய வார் மணல் அடை கரை அக
மெல்கிடு கவுள துஞ்சு புறம் காக்கும் அக
பெருந்தகைக்கு உடைந்த நெஞ்சம் ஏமுற அக
செல்க தேர் ஏ நல் வலம் பெறுந அக
பசை கொல் மெல் விரல் பெரு தோள் புலைத்தி அக
துறை விட்டன்ன தூ மயிர் எகினம் அக
துணையொடு திளைக்கும் காப்பு உடை வரைப்பில் அக
செ தார் பை கிளி முன்கை ஏந்தி அக
இன்று வரல் உரைமோ சென்றிசினோர் திறத்து என அக
இல்லவர் அறிதல் அஞ்சி மெல்லென அக
மழலை இன் சொல் பயிற்றும் அக
நாண் உடை அரிவை மாண் நலம்பெற ஏ அக
ஈன்று புறந்தந்த எம் உம் உள்ளாள் அக
வான் தோய் இஞ்சி நல் நகர் புலம்ப அக
தனி மணி இரட்டும் தாள் உடை கடிகை அக
நுழை நுதி நெடு வேல் குறும்படை மழவர் அக
முனை ஆ தந்து முரம்பின் வீழ்த்த அக
வில் ஏர் வாழ்க்கை விழு தொடை மறவர் அக
வல் ஆண் பதுக்கை கடவுள் பேண்மார் அக
நடுகல் பீலி சூட்டி துடிப்படுத்து அக
தோப்பி கள்ளொடு துரூஉ பலி கொடுக்கும் அக
போக்கு அரு கவலைய புலவு நாறு சுரம் அக
துணிந்து பிறள் ஆயினள் ஆயினும் அணிந்து அக
ஆர்வ நெஞ்சமொடு ஆய் நலன் அளஈ தன் அக
மார்பு துணை ஆக துயிற்றுக தில்ல அக
துஞ்சா முழவின் கோவல் கோமான் அக
நெடு தேர் காரி கொடு கால் முன்துறை அக
பெண்ணை அம் பேர் யாற்று நுண் அறல் கடுக்கும் அக
நெறி இரு கதுப்பின் என் பேதைக்கு அக
அறியா தேஎத்து ஆற்றிய துணை ஏ அக
பகு வாய் வராஅல் பல் வரி இரு போத்து அக
கொடு வாய் இரும்பின் கோள் இரை துற்றி அக
ஆம்பல் மெல் அடை கிழிய குவளை அக
கூம்பு விடு பல் மலர் சிதைய பாய்ந்து எழுந்து அக
அரில் படு வள்ளை ஆய் கொடி மயக்கி அக
தூண்டில் வேட்டுவன் வாங்க வாராது அக
கயிறு இடு கத சே போல மதம் மிக்கு அக
நாள் கயம் உழக்கும் பூ கேழ் ஊர அக
வரு புனல் வையஇ வார் மணல் அகல் துறை அக
திரு மருது ஓங்கிய விரி மலர் காவில் அக
நறு பல் கூந்தல் குறு தொடி மடந்தையொடு அக
வதுவை அயர்ந்தனை என்ப அலர் ஏ அக
கொய் சுவல் புரவி கொடி தேர் செழியன் அக
ஆலங்கானத்து அகல் தலை சிவப்ப அக
சேரல் செம்பியன் சினம் கெழு திதியன் அக
போர் வல் யானை பொலம் பூண் எழினி அக
நார் அரி நறவின் எருமையூரன் அக
தேம் கமழ் அகலத்து புலர்ந்த சாந்தின் அக
இருங்கோ வேண்மான் இயல் தேர் பொருநன் என்று அக
எழுவர் நல் வலம் அடங்க ஒரு பகல் அக
முரைசொடு வெள் குடை அகப்படுத்து உரை செல அக
கொன்று களம் வேட்ட ஞான்றை அக
வென்றி கொள் வீரர் ஆர்ப்பினும் பெரிது ஏ அக
மறந்து அவண் அமையார் ஆயினும் கறங்கு இசை அக
கங்குல் ஓதை கலி மகிழ் உழவர் அக
பொங்கழி முகந்த தா இல் நுண் துகள் அக
மங்குல் வானின் மாதிரம் மறைப்ப அக
வைகு புலர் விடியல் வை பெயர்த்து ஆட்டி அக
தொழில் செருக்கு அனந்தர் வீட எழில் தகை அக
வளியொடு சினஈய வண் தளிர் மாஅத்து அக
கிளி போல் காய கிளை துணர் வடித்து அக
புளி பதன் அமைத்த புது குட மலிர் நிறை அக
வெயில் வெரி நிறுத்த பயில் இதழ் பசு குடை அக
கயம் மண்டு பகட்டின் பருகி காண்வர அக
கொள்ளொடு பயறு பால் விரஈ வெள்ளி அக
கோல் வரைந்தன்ன வால் அவிழ் மிதவை அக
வாங்கு கை தடுத்த பின்றை ஓங்கிய அக
பருதி அம் குப்பை சுற்றி பகல் செல அக
மருதமர நிழல் எருதொடு வதியும் அக
காமர் வேனில் மன் இது அக
மாண் நலம் நுகரும் துணை உடையோர்க்கு ஏ அக
விரி இணர் வேங்கை வண்டு படு கண்ணியன் அக
தெரி இதழ் குவளை தேம் பாய் தாரன் அக
அம் சிலை இடவது ஆக வெ செலல் அக
கணை வலம் தெரிந்து துணை படர்ந்து உள்ளி அக
வருதல் வாய்வது வான் தோய் வெற்பன் அக
வந்தனன் ஆயின் அம் தளிர் செயலை அக
தாழ்வு இல் ஓங்கு சினை தொடுத்த வீழ் கயிற்று அக
ஊசல் மாறிய மருங்கு உம் பாய்பு உடன் அக
ஆடாமையின் கலுழ்பு இல தேறி அக
நீடு இதழ் தலஈய கவின் பெறு நீலம் அக
கண் என மலர்ந்த சுனை உம் வண் பறை அக
மட கிளி எடுத்தல் செல்லா தட குரல் அக
குலவு பொறை இறுத்த கோல் தலை இருவி அக
கொய்து ஒழி புனம் உம் நோக்கி நெடிது நினைந்து அக
பைதலன் பெயரலன் கொல் ஓ ஐ தேய்கு அக
அய வெள் அருவி சூடிய உயர் வரை அக
கூஉம் கணஃது எம் ஊர் என அக
ஆங்கு அதை அறிவுறல் மறந்திசின் யான் ஏ அக
ஒழித்தது பழித்த நெஞ்சமொடு வழி படர்ந்து அக
உள்ளி உம் அறிதிர் ஓ எம் என யாழ நின் அக
முள் எயிற்று துவர் வாய் முறுவல் அழுங்க அக
நோய் முந்துறுத்து நொதுமல் மொழியல் நின் அக
ஆய் நலம் மறப்பென் ஓ மற்று ஏ சேண் இகந்து அக
ஒலி கழை பிசைந்த ஞெலி சொரி ஒள் பொறி அக
படு ஞெமல் புதைய பொத்தி நெடு நிலை அக
முளி புல் மீமிசை வளி சுழற்றுறாஅ அக
காடு கவர் பெரு தீ ஓடு வயின் ஓடலின் அக
அதர் கெடுத்து அலறிய சாத்தொடு ஒராங்கு அக
மதர் புலி வெரீஇய மையல் வேழத்து அக
இனம் தலை மயங்கிய நனம் பெரு காட்டு அக
ஞான்று தோன்று அவிர் சுடர் மான்று ஆல் பட்டென அக
கள் படர் ஓதி நின் படர்ந்து உள்ளி அக
அரு செலவு ஆற்றா ஆர் இடை ஞெரேரென அக
பரந்து படு பாயல் நவ்வி பட்டென அக
இலங்கு வளை செறியா இகுத்த நோக்கமொடு அக
நிலம் கிளை நினைவினை நின்ற நின் கண்டு அக
இன் நகை இனையம் ஆக உம் எம் வயின் அக
ஊடல் யாங்கு வந்தன்று என யாழ நின் அக
கோடு ஏந்து புருவமொடு குவவு நுதல் நீவி அக
நறு கதுப்பு உளரிய நன்னர் அமையத்து அக
வறு கை காட்டிய வாய் அல் கனவின் அக
ஏற்று ஏக்கற்ற உலமரல் அக
போற்றாய் ஆகலின் புலத்தி ஆல் எம் ஏ அக
கானல் மாலை கழி பூ கூம்ப அக
நீல் நிற பெரு கடல் பாடு எழுந்து ஒலிப்ப அக
மீன் ஆர் குருகின் மெல் பறை தொழுதி அக
குவை இரு புன்னை குடம்பை சேர அக
அசை வண்டு ஆர்க்கும் அல்குறு காலை அக
தாழை தளர தூக்கி மாலை அக
அழிதக வந்த கொண்டலொடு கழி படர் அக
காமர் நெஞ்சம் கையறுபு இனைய அக
துயரம் செய்து நம் அருளார் ஆயினும் அக
அறாஅலியர் ஓ அவர் உடை கேண்மை அக
அளி இன்மையின் அவண் உறை முனஈ அக
வாரற்க தில்ல தோழி கழனி அக
வெண்ணெல் அரிநர் பின்றை ததும்பும் அக
தண்ணுமை வெரீஇய தடம் தாள் நாரை அக
செறி மடை வயிரின் பிளிற்றி பெண்ணை அக
அக மடல் சேக்கும் துறைவன்
இன் துயில் மார்பில் சென்ற என் நெஞ்சு ஏ அக
வைகு புலர் விடியல் மை புலம் பரப்ப அக
கரு நனை அவிழ்ந்த ஊழுறு முருக்கின் அக
எரி மருள் பூ சினை இன சிதர் ஆர்ப்ப அக
நெடு நெல் அடைச்சிய கழனி ஏர் புகுத்து அக
குடுமி கட்டிய படப்பையொடு மிளிர அக
அரி கால் போழ்ந்த தெரி பகட்டு உழவர் அக
ஓதை தெள் விளி புலம் தொறும் பரப்ப அக
கோழ் இணர் எதிரிய மரத்த கவினி அக
காடு அணி கொண்ட காண்தகு பொழுதில் அக
நாம் பிரி புலம்பின் நலம் செல சாஅய் அக
நம் பிரிபு அறியா நலனொடு சிறந்த அக
நல் தோள் நெகிழ வருந்தினள் கொல் ஓ அக
மெல் சிறை வண்டின் தண் கமழ் பூ துணர் அக
தாது இன் துவலை தளிர் வார்ந்தன்ன அக
அம் கலுழ் மாமை கிளஈய அக
நுண் பல் தித்தி மாஅயோள் ஏ அக
மலி பெயல் கலித்த மாரி பித்திகத்து அக
கொயல் அரு நிலஈய பெயல் ஏர் மண முகை அக
செ வெரி உறழும் கொழு கடை மழை கண் அக
தளிர் ஏர் மேனி மாஅயோய் ஏ அக
நாடு வறம் கூர நாஞ்சில் துஞ்ச அக
கோடை நீடிய பைது அறு காலை அக
குன்று கண்டன்ன கோட்ட யாவை உம் அக
சென்று சேக்கல்லா புள்ள உள் இல் அக
என்றூழ் வியன் குளம் நிறைய வீசி அக
பெரு பெயல் பொழிந்த ஏம வைகறை அக
பல்லோர் உவந்த உவகை எல்லாம் அக
என் உள் பெய்தந்தற்று ஏ சேண் இடை அக
ஓங்கி தோன்றும் உயர் வரை அக
வான் தோய் வெற்பன் வந்தமாறு ஏ அக
கடல் முகந்துகொண்ட கமம் சூல் மா மழை அக
சுடர் நிமிர் மின்னொடு வலன் ஏர்பு இரங்கி அக
என்றூழ் உழந்த புன் தலை மட பிடி அக
கை மாய் நீத்தம் களிற்றொடு படீஇய அக
நிலன் உம் விசும்பு நீர் இயஇந்து ஒன்றி அக
குறு நீர் கன்னல் எண்ணுநர் அல்லது அக
கதிர் மருங்கு அறியாது அஞ்சுவர பாஅய் அக
தளி மயங்கின்று